Necmettin Özgürsoy Şiirleri - Şair Necme ...

Uçup gitmiş kuş kafesten,
Ardı sıra ağlar isen ne deyim.
Kurumuş gül dalı, solmuş yaprağı,
Kova ile sulayıp da bakar isen, ne deyim.
Dönülmez bir yola girmiş faniyi,
Gece gündüz camda, bekler isen ne deyim.

Memlekette düzen öyle bozulmuş, Anlatmaya lügat kelam az gelir. Öyle vurdumduymaz olmuş ki millet, Dert dökmeye kâğıt kalem vız gelir. Garibin ağzına şükür değmemiş. Varlıklılar kıymetini bilmemiş. Küçüğünden büyüğüne herkes çıkarcı, Kanaatin esamisi kalmamış. Zengini servetine servet peşinde. Garibana bir lokmayı çok görür. Gücü yeten zayıfları ezmekte, Yetim hakkı, fakir hakkı kalmamış. Her şey ulu orta, suçlar aşikâr. Dine de saldırmak bir moda yani. Manevi değerler ayakaltına, Uluorta eğleşmek fit olmuş hani. Öyle bir mutantan törendir ki bu, Bu hengâme içinde akıl sır ermez. Buğulu camlar ardında rengârenk bir sis. Çığlıklar gelir, kederden mi neşeden mi bilinmez… Necmettin ÖZGÜRSOY

Karlı bir Temmuz günüydü.
Soğuktan buram buram terliyordu insan.
Göz gözü görmüyordu gündüzün karanlığından.
Gökyüzünde baş aşağı yürüyordu insan.

Gencecik yaşlı bir adam,

En büyük fırtına insanın gönlünde,
En yüce sevgi kalbindedir.
Gün gelir beyni harman yerine döner,
Seçilmez hiddet midir, keder midir?

Bazen örtü olur kederlerine,

Bulmadan kaybetmedim, Onun için koymaz, bu çekip gitmelerin… Karanlığı bilmeden, mehtabı tanımadım. Aydınlık yüzünde, varsa çekincelerim… Karanlığıma aydınlık doğmadı, Sen ol istedim. Düşlerimi hayra yordum, Seninle süsledim. Kurudu hayal ufkum, Ümidinle besledim. Başımı yastığa koyarken, Gecenin sessizliğinde, özledim! Kapanmadan gözlerim, Sevginin yorgunluğunda, Ben hep seni düşledim… Hayatıma doğan güneş gibisin. Batarken karanlığa terk eden. Doyumsuz bir rüyasın, Gözümü açınca çekip giden. Ondandır yağan yağmurla, Gök kuşağı gibi görünmelerin. Bir varsın bir yok, gönül ufkumda. Boşuna değil ağlarken, sebepsiz gülüşlerim… Necmettin ÖZGÜRSOY 19.03.2012

Bir pir-i faniye kalır mı dünya?
Meydanda harman olurken civan yiğitler.
Tepenin başında görünse bir kurt,
Sokağa dökülüp ürür mü itler?

Allahın aslanı şahımız Hz. Ali

Sen hiç kelebeklerin ardından koştun mu?
Gök kuşağının altından geçmeye çalıştın mı?
Sigara dumanını avuçlarına hapsetmeye uğraştın mı?
Hayaller kurup, peşi sıra dalıp gittin mi?
Umudu aradın mı gecenin ıssızlığında!
Çığlıkların, düğümlenip kaldı mı sessizliğinde!

Bu akşam yalnız kalmak istiyorum.
Hüzünlerim mezem olsun soframda.
Yudum yudum içeyim hasreti, başım dönsün.
Bu gece bana özel olsun, adını anmam yosmanın.
Mazimle hesaplaşmak istiyorum.
Varsın pişmanlıklarım içimi sızlatsın.

Vurdu haince can evimden.
Gönlüm harabeye döndü, olsun.
Doğrulttun namluyu, çekme elin tetikte kalsın.
Titremesin, boşalt şarjörü kalbim kurşunla dolsun.

Mendilinle sil ağzımı, ellerinle gözümü kapat.

Tarihe kayıt düştüm, bu günüm milat olsun.
Kanasa da yaralarım, umudum ilaç olsun.
Sadakat ve dostluk kelimelerini sildim lügatimden,
Rehberim kinim, yoldaşım azim, kılıcım keskin olsun.
İlim, irfan bir yana, çıkarıyorum meslek gömleğimi.
Hayat denen pazardan, giydiğim kefen olsun.