Vücutlar gibi ruhlar da kirlenir,
Ama o,
Ne suyla ne sabunla temizlenir.
Kaldıysa azıcık vicdan,
Ve geçerse muhasebeye candan,
Belki birazcık o kir gizlenir.
Geceler,senli geceler,
Yorgan olur,sarar beni;
Nefes olur,yakar beni;
İnce belli ceylan olur,
Kaçar kaçar,yorar beni
Vardır her kulun güzel ya da kötü huyu,
Melek değil ki insan bu.
Bilmez,
Kimi temiz der,
Kimi geçer de kendinden,
Şifa niyetine içer pis suyu…
Şımarık yar,
Çekip gittin ya sen,
Değişen bir şey yok burada.
Güneş yine neşeli,
Ve ışıl ışıl bakıyor deniz yine.
Koşup öpüyor gelip geçenin ayaklarını yine dalgalar.
Dik başlı,haşin bir kıza benzerdi,
Yitirmeden gönlünü,
Bu kıyı şeridi.
Ot bitmez, keçi yürümezdi üstünde,
Her yer dağ, taştı...
Düştü bir derde,
Dün yüzleştim, daha dün.
Sanıldığı gibi soğuk değildi yüzü;
Ama ensemde hissedince,
Yine de korktum,
Çok sıcaktı nefesi çünkü ölümün!
Arkadaşlar hiç Internet ortamında fikir beyan etmedim; ancak çocukça bulduğum bazı yorumlar okudum. Ve bu sefer bir çocukluk da ben yapayım diyerek aşağıdaki yorumu yazdım. Ancak sözün kimin ağzından çıktığının anlaşılması ve değerinin ona göre ölçülüp tartılması için yazıya kendimi bir parça tanıtarak başlıyorum.
Gençliğimde bir partiye sempati duydum. Fakat daha sonraki süreçte asla tek tip elbise giyen bir düşünce fakiri olmadım. Şimdi de sloganlarla değil, fayda zarar hesabıyla hareket eden birisiyim. Olaylara, insanlara, ekonomiye, siyasete, kısaca dünyaya bir ideolojinin penceresinden bakanların ve bir partinin dümen suyuna girerek onun eğrisine, doğrusuna kendini kaptıranların- diplomalarına bağlı olarak aldıkları etiket ne olursa olsun- gerçek bir aydın olamayacağını düşünenlerdenim.
Aslında bu yazıyı bir partinin kapatılması için açılan dava sürecinde kaleme aldım; fakat yayınlamadım. Ancak güncelliğini yitiren bazı bölümleri attığım için bu açıklamayı sözümün başına koyma ihtiyacı duydum.
Bu bir şiir değildir.Bir şiirin felsefesini oluştururken ortaya çıkan eskiz,denilebilir.
Haksızlıklar, yaşamak için,
İnsanlara ve toplumlara ihtiyaç duyar.
Adaletli bir düzende yaşama gereğine inananlar millet olma şuuruna erer ve devlet kurarlar.
Antoloji (şiir, edebiyat, sanat) sitesinde tartışma konusu olmuş yine şiir…
Bu tartışmayı başlatan arkadaş “Yağdı yağmur, çaktı şimşek; sen de mi şair oldun be eşek oğlu eşek! ..” tekerlemesi ile şairin ve şiirin küçümsendiğini, hatta şaire hakaret edildiğini söyleyerek söze girmiş. Bana göre bu değerlendirme yanlış. Aslında tam tersi bir anlam yatıyor, bu kaba ve çirkin görünen söyleyişin altında; ince bir alay ve iğneleme… Yani bu deyiş her uyaklı söyleyişin, her mısra düzeniyle yazılan eserin şiir olamayacağını, şairliğin o kadar da ucuz olmadığını tariz sanatından yaralanarak anlatıyor. Başka bir deyişle şiiri ve şairi küçümsemiyor; bilakis bunları önemli ve değerli bulduğunu söylüyor.
Pek çok şiir sevdalısı arkadaşımız belki de çok erken şiirle tanıştıkları için ve bizim yazdıklarımız gibi ham şiirlerle sıkça karşılaşıp - ki bunların çoğuna manzume demeliyiz- yüz göz oldukları için şiirde yeni arayışlara gitmeye çalışıyorlar. Farklılık yaratmak adına,anlaşılması çok zor, hatta kendilerinin bile ne anlattıklarını pek iyi bilemedikleri bir takım ağır ve ağdalı sözleri, bol tamlamalı, zarf ve sıfatlardan örülü, anlaşılmaz mecazları, veya birbiriyle ahenk içinde dans eden kelimelerin toplandığı mısra kümelerini şiir diye addediyorlar. Kanaatimce bu, çıkmaz sokaktır. Neden? Edebiyat verimlerinin ortak özelliği dil ile nakış nakış işlenmesidir.Bundan dolayıdır ki edebiyat eserinin değerini anlamak için önce eser sahibinin dili kullanma gücüne bakarız.Ve şu sorulara cevap ararız:
1) Dil, doğru ve anlaşılır kullanılmış mı?
2) Etkili kullanılmış mı?
Ey yeri, göğü; kâinatı
Ve beni yaratan Allah’ım,
Somali’de doğduğuma, kara derili olduğuma,
Etmedim hiç itiraz.
Ne münafığım, ne tanrı tanımaz.
Ancak şikâyetim var biraz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!