İnanasım var sözüm ona,
“Bu halk aptal! ”diyen adama.
Yetiyor, 'Çok yakında..." demesi,
Gerek kalmadan başka reklama,
Doluyor tıklım tıklım bizim sinema.
Biz insanız ölüm,
Meçhulümüz değilsin sen,
Panter gibi sinsi ve sessiz,
Bastırıverirsin aniden,
Biz insanız, aciz...
Baş eğeriz çaresiz.
Düşmüş Müslümanlar,
Ya birbirine,
Ya her biri kendi derdine.
Ne mümin kalmış halden anlar,
Ne dört elle sarılan o mübarek dine...
Yanar olmuş herkes kendi derdine!
Hafta sonları,
Hiç istemez canım çalışmak.
Yaşıtım kızların, oğlanların kahkahaları,
Hiç bitmez geçerlerken yanımdan,
Palavraları,havaları...
Ey incir ağacı,
Elimiz kolumuz kırılsa da,
Değiliz biz bir köşeye atılmış kütük.
Hasret dal veriyor yine bak,
Çatal budak.
Ot bitmese de yanar yine,
Hey bre, gurbet kuşu,
Tutmadı mı bu gece de yorgun gözlerini uyku;
El ayak çekildi ya,
Başladın yine sevdiklerini anmaya,
Meşe kömürü gibi için için yanmaya.
Var git gurbet kuşu, yar kucağında uyuyup uyanmaya.
HEP HAKLI OLDUĞUNU DÜŞÜNMEK,
KENDİNE YAPABİLECEĞİN EN BÜYÜK HAKSIZLIKTIR
Neden,
Kan ve kin kokuyor,
Ve yeşil değil de al al,
Olsaydı şayet,
Bu ülkede gerçek cumhuriyet,
Birikir miydi onca dert?
Gerine gerine
Dolanır mıydı ortalıkta bunca musibet?
Yıl iki bin,
Sallanıyor dünya,
Yetmiyor gücü insanlığın.
Altında kalıyor İkiz Kulelerin,
Usame bin Ladin.
Hemen ayağa kalkıyor Amerika velâkin.
Yetersiz ki yasalar,
Kapanmıyor piyasalar.
Yeni imaj, yeni ürün!
Gelin, görün,
Onu alın, bunu alın!
Ve zavallı kadınlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!