Necip Zeybek Şiirleri - Şair Necip Zeybek

İsrail rüyası için,
Asırlar önce edildi yemin!
Arandı Orta doğu'da kaygan bir zemin.
Faydalanılıp düşmanlığından Hitler'in,
Canlandırıldı kökü tarih olan kin.
Değildi güçlü ve zengin,

Lime lime edilirken,
En güzelleri güvercinlerin;
Susarım ben,
Susar bütün şehir.

Gün gelir,

Şiir yazıyorum,,
Anlaşılmasa da ne dediğim.
Ateşler basıyor bezen, özlemle yanıyor içim,
Ve bir kuzu gibi “ME’”liyorum için için,
Ağlıyorum ama kimse bilmiyor niçin,
Yazıyorum kimin için?

Ak saçının tek teline,
Kurban olduğum anam.
Sen bağ bahçe oldun,
Çeşme oldun,
Yıkadın beni helal sütünle.
Yatarken sen hasta yatağında,

Gabar dağlarında yankılandı dün gece,
Sesimi duydun mu anam?
Hain de olsa içim yandı onu doğuran anaya.
Teslim ol diye bağırdım.
Ama çekmişler de esrarı, duysalar da anlamadılar,
Anlamadılar sesimdeki manayı.

Değilmiş yalan,
Bu Yahudi hakikat şeytan.
Hesap kitaptır işi,
Sanatıdır tik tak onun,
Kurar oyun içinde oyun.

Hey be oğlum,
Doğmadım herhalde ben de,
Bu denli kötümser,
Bu kadar umutsuz!
Gördüm güzel günler,
Değildim hep böyle mutsuz…

Bağırıyor bir şaşı,:
“Reform, dinde reform! ”diye.
Kırk kere sayıp hiç şaşırmadan
Atıyor kuyuya elindeki taşı…

Halim mi halim,

Ey Yahudi,
Seni ne çok dinledik
Ve ne çok inandık sana…
Yirminci asrın en deli diktatörü,
Takmıştı kafayı Musevi halkına!
Toplatıp esir kamplarında Beni İsrail soyunu,

Yarış otomobili gibiydi yaşamınız,
Serüveni sol şeritte süren.
Son sürat sürdünüz
Dinlemediz yağmur kar;
Demediniz gece- gündüz,
Tepeleri, bükümleri ettiniz.dümdüz...