Necip Zeybek Şiirleri - Şair Necip Zeybek

Hızlı koşma oğlum,
Yetişemiyorum ardından.
Tam altı asır hüküm sürdüm üç kıtada.
Çıkar karşına dosttan çok düşman...

Ve unutma,

Sıra sıra tahta sandalye,
Dört yüksek duvar,
Bir de beyaz perde,
Dermandı her derde,
Bizim yazlık sinemalar...

Nursen,
Ateş misin sen?
Düştüğün yeri yaktın,
Yangın yerine çevirdin bu yüreği,
Ne ıstıraplar yaşattın,
Ah, bir bilsen!

Çöreklenmiş yüreğime yılan gibi,
Yalnızlık,
Sövsem gitmez,
Dövsem gitmez..

Emek istemez,

Ne dersen de,
Kara cahile,
Nafile…
Dikine gider burnunun,
Uçurumu görse park etmez.

BU ŞİİR, DÜNYA SAHNESİNDE HER GÜN İZLENEN BİR FİLMDEN ESİNLENİLEREK YAZILMIŞTIR. BU FİLMİN BİR AN ÖNCE VİZYONDAN
ÇIKARILMASI DİLEĞİ İLE
FİLİSTİNLİ ÇOCUKLARA İTHAF OLUNUR.

Silinir hafızalardan,
Nasılsa silinir bu filim de...

Hoş geldin haziran,
Duydu ya sesini,
Savuştu buralardan pus duman.
Buyur, parklar bahçeler senin,
Dilediğin kadar kal, gitme bir yere aman!

Ah ulen,
Canım seni çeker her öğlen,
Kuru fasulyeli yer sofrası.
Benim bildiğim,
Fasulye ya ocakta, ya kuzunede pişer.
Çömlekten çıkarken buhar,

Ey kara yemişli,
Kaç tertibe yarensin,
Sıcak soğuk demez,
Talim izlersin,
Bu kışlada sen,
En eski,

Güzel mi güzeldi Emine.
Henüz girmişti otuz birine,
El değmemişti daha eline.
Ah, bir çıksa karşısına,
Bakmayacaktı şişkosuna, keline...
Ama erkek nerede?