Necip Zeybek Şiirleri - Şair Necip Zeybek

Her pırıltıyı cevahir;
Çok patırtıyı sanma şiir.

Şiir dedemin hafızası,
Babamın rızası gibidir.
Deneyim,

Ey bal arım,
Şifalı narım,
Göz pınarım,
Ey,canım karım,
İnan gayrı,
Senin bu hanede yerin ayrı.

Ne çok sevdim seni ben,
Ne çok...
Giysine bile dokunamayacak,
Sözlerini anlayamayacak,
Yüzüne”Seviyorum seni! ” diyemeyecek kadar,
Sevdim seni ben çok...

Şu kısa etekli,
Kırmızı yelekli,
Yerinde duramayan,
Sevimli şeytan,
Cin parmağım,
Cin kızım, cımbızım olur benim!

Hani, sizin caddede bir çocuk var,
Kara – kuru, cansız bir şey.
Hani kimi simit satar, bağırır acı acı…
Dökmez kimi de hiç dil,
Sessiz sakin
Uzatır bir köşeden size kağıt mendil!

1
Canım annem,
Bozuk arabalar gibi,
Sayende kaldık yarı yolda.
Bütün suçu, günahı,
Eski ve kirli urbalar gibi,

Tencere dibin kara,
Seninki benimkinden kara…

Boşalınca kazan,
İşbaşı yaptı malum aşçıbaşı
En ekonomik yakıttı

Götürmeyin babamı polis amca,
Ben hiç kan görmedim,
Onun ellerinde.
Kalem gördüm ancak.
Suç mu düşünmek insanca?
Daha çok özgürlük isterse bir adam,

Neden göğün kaşları çatık,
Gözleri karanlık...
Ve yüzü yerin neden bu kadar asık?
Bak, patlayacak gibi hava aniden,
Bungun, boz bulanık...
Aman Allah'ım, ne hiddet öyle,

Savaş, benim adım,
Gölgemin büyüdüğü memlekette,
Kanı donar da korkudan,
Uçamaz kolu kanadı kırılan güvercin;
Kanı çekilir dalında,
Yüzü kararır zeytinin...