Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

YAŞADIK HER AŞAMADA AŞKI
EN SINIRSIZ ÜLKELER AÇILDI ÖNÜMÜZE
DUYDUK BİZİ ALIP GÖTÜREN O İNCE SESİ
YENİDEN YARATIP YENİDEN ARITTIK YÜREKLERE
ŞİİRLERİN ESİN TEZGAHINDA
DALDIK YORGUNLUK SONRASI UYKULARA

…Hep aynı güz sabahı
Buraların bize tanıdık gelen bungunluğu. İncir ağacı
kirli yeşil, bozuk yataklar, ekşi kokulu odalardan koca kentlere kaçışlar.
Tuhaflık, çarptı çarpacakken otoların önünden sıyrılarak geçen mahmurluklar
Farklı bir sevecenlik
öğrenci telâşlarıyla dolu yollar

Başkasını suçlama
senin yüzünden kar yağdı saçlarıma
Kimle başladı
gözümün senden başkasını
görmeyişi
Bilmiyormuş gibi soruyorsun

ŞİMDİ
YİNELEYEN SARSINTILARIN
HER DALGASINDA
DAHA ÇOK UFALANIYORUM
DAHA ÇOK GÜÇSÜZLEŞİYORUM

Gölgenin güneşi yakıp kül ettiği sulardan geçiyor zaman...
Akrebin ve yelkovanın hükmü yok artık.
Kıyafetini gösteriyor kıyamete an...

Dinmez bu kaos.
Bizimkilere hiç benzemeyen ve belki de onlardan daha korkunç bir ihaneti izlemeye mecburuz şimdi.

Çıkıp gelir gün
Çoğalır eylemler
Özenirim.insanca arınmaya

Yürür gider gün

Bölen koza düşkünü
Bölünen zaten alışık

Mirasyediyiz sanki hepimiz
Sapkın bir eğilim içinde

Ben mi bozdum tarlakuşunun yuvasını
En dehliz günlerimde
yayılım ateşine tutuyorsun gözlerimi
Mührünü vurmadan gönderdiğin
bu insafsızlıklara ne demeli

Yine yansıtıcı oldu tükenen zaman
Işıkları tuttu yine
Gözlerim kısık, ince ve tuzlu yaşlarla canım çıktı çıkacak…


Bu sevda farklı bir adama dönüştürüyor beni

Ne yana kaçsak yarasalar peşimizde
Ne yanda dursak güzellikleri kürüyüp kaçırıyor şafak
Sadece acemi yavruların sokakların ortasına düşüşü var
Ürküntü saçarak çıplak gezenler yine iş başı yapıyor
Bakışından tiksindiğimiz redingontsuz zehir hafiye var
Kolladığı domuzlara bakıyor yükseklerden