Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

aşına,telaşına karıştır yüreğini
aç kaldığım geçmiş zaman yurtlarından
kopup geleyim yanına
diyecektim sana

durmaksızın sus sen

aşına,telaşına karıştır yüreğini
aç kaldığım geçmiş zaman yurtlarından
kopup geleyim yanına
diyecektim sana

durmaksızın sus sen

Bilincimizin üzerindeki Ağırlığı Kaldırabilmek



Gün geçtikçe daha da çıkmaza giriyor gibi üstelik…Hukuk’un bir kavram olarak anlamını, bizim için tam olarak ne ifade ettiğini sorgulamaktan daha başka değerlendirmek ve dışa vurmak gerek.
Hak, Hukuk ve Adalet dediğimiz üçlü bağın derinliğini içselleştirmek her şeyden önce bir aidiyet sorunu. Yıllardır ulusça dilimizde tütüyor olması bundan kaynaklanıyor.

acı bir imlâ bu geç yazılıp çabuk okunan
erken girişilen sus gibi
durağı değiştirilen ırmaklar kadar masum...


azar azar sarkıyor gözlerim

bir harf durup durup çarpıyor o sözcüğe
alnımda kazılı sessizlikleri yükleyip kaçırıyor kağıttan gemiler


bir seda yalpalıyor gecede

Karıştırıyor falan da değildik biliyor musun ;kaşla göz arasında geceyle gündüzün yerlerini değiştirerek kandırmışlardı bizi.
El fenerleriyle yola çıkmaktan korkar olmuştuk.Yerin altındaki bazı kentleri yok etmişlerdi çünkü.
Adressiz bir yere doğru gidiyorduk.Evlerinden edildiklerine yanıyordu yıldızlar.İşimiz gücümüz sözcük yontmaktı durmadan.

korkmak falan
derinliklerde kaç kırık kadar
balçıklaşmış gibi
tılsımlı uykular tedirgin
dağıtmış düşleri
küs tutarak göçüp gitmiş bahar serçeleri

anımsamaya zorla kendini
baharın giriş yaptığı böyle günlerden birini
bir düşü bir denizi bir adayı


belki istanbul o iskele o kalabalıklar

boşalmış kumsallara vedaymış bizimkisi en sonunda
ayak izlerimizin gömüldüğü ter kokan şeride


soyunduğumuz her kıyametin ışığını tenimize çeken
bambaşka keyfin uluorta açlığıymış herhalde

bir salkım saçak yangıyı ferahlatıyor su
kıyıyı durmaksızın dövüp geri çekiliyor dalga
ne demek olduğunu öğreniyorum temmuzun
bambaşkalaşıyor birden her şey
bir telefonun öteki ucunda
bir bankta