Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Günü yontarcasına
biledim bütün nesneleri
Damla düş’tü
Bilemedim nerede takılı kaldı ses’im
Baş edilmez saatlerin ruhunu çizdim
Hangi yanına koyarsan koy, mayalansın

kimse kimseyi soyup sömürmeden
kaç kez kucaklanır şiirin kalbi

hamur neden erir ki
suyun donma vakti henüz geçmeden

bu şehirde geçtiğim her yol unutuluyor
kırılmış bir gül dalı gibi
uyuyor iskemlede gölgem


tanımadığım şu karşı kıyıların

senin gülüşün aynalarda parıltı
susuşun gecede su


senin çokluğun bulutlar ovası yokluğun çöl
gelişin salkım saçak tazelik gidişin sönmüş volkan

çiçekleri kavurdu ayaz…üşümek!
gökyüzünü kaybeden
yıldızlar gibi sevişmesiz
silüetin,Omphale kadar kızıl

susma zamanı.utangaç sonatların sesleri kısılıyor

------------- Sabri YÜCEL'e

Birden sustuğunun ayırdına varıyorum bir Cano’nun.O iki gün süren şoktan çıktığım an anlıyorum bunu.
Oysa nice yılları birlikte geçirmişken …
Yaşlanan bir güzün o soğuk akşamının eşiğindeyken ötelerde diniyor bir ses; bir heyecan, suları geri çekilen göle dönüşüyor.
Dalından kopuyor o Kızılgül…

-- bir fotoğrafın algılattıkları şeyler için

Varır yayından kurtulan her ok varır
kaç kez deklanşöre basarsa el çoğalır detaylar
siyaha boyanmıştır aldatır derinlikler

iki diyardan iki ayrı yönden gelen
iki ayrı ırmağın buluşmasıdır içimizi güzelleyen


hep öyle geçiyor günlerimiz
kor kor kıvılcım kıvılcım alev alev

Çünkü ben
Gözlerindeki narin sese katık olsun diye
sevgimle doldurmuşum gönül heybemi.

Yıllar yılı hep sana b/akmışım
Bir gemiyim. rıhtımımsın, sana sığınmışım

çünkü ben
gözlerindeki narin sese katık olsun diye
sevgimle doldurmuştum gönül heybemi


yıllar yılı hep sana b/akmışım