Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Aynı nehirden kopan iki çay gibiyiz
Başka yerlerden aynı denize dökülen...

Oysa geçen yıl tam da bu günlerde şu karşıki bahçede diz dize oturmuş birbirimize son şiirlerimizi okuyorduk.

Taşladım binlerce kez nefesini,
Bileğime zincirler dolaya dolaya şefkatini
….dikenlerin yurdu yoktur
tene değer,kanatır dokunduğu her hücreyi
Gereksinirken tek damlasına yüzünün
Önemli değil, öteki toprakları sula kılcal kılcal

Ne var ne yoksa
Toplar gider tüm düşlemleri
Başlangıcı uyandırıp ayağa kaldırmak için
Hüzün işte
Belki derin grilik kirli sarı belki de
Alıngan ve çıplak

-di’li geçmiş zamanın öykülerinden herhangi biri…köhne sığınak
Kış salatası ve telefon sesleri
Kalabalığın ortasına iki korkak palyaço bırakılmıştır
Güz aşkın yan cebindedir ayaklanmalardadır,Parmaklar değdi değecektir

Utangaçlığın kıyısında sızlanan arzular vardır başkadır

Öyle ırıyorsun ki
Göklerden yağmur yerine kar yerine
Ayrılığın mızrakları yağıyor
Her mızrak fena saplanıyor bedenime

Bu ceviz böyle saklanmazdı
Korkmasa birinden girmezdi çalı dibine.
Geçirmezdi gecenin soğuğunu
Çatlak kabuğundan tenine

Kirpi ne dolaşıp duruyorsun bakayım sen ortalıkta

//*YANARDAĞLAR….


Zifiri karanlığı geceden aşırıp gelenler var
Yıldızların gözlerini bağlayanlar var
Zamanı santim santim geri sarmaya çalışanlar var

Nasıl bir anlamın varsa /
ve nasıl cisimleştiysen gücümün yeteceği yok varlığını imha etmeye.
Donmuş halde duran bir gönül noktasısın sen...

Aşk güneşi yakmayı
Gözüne kestirerek gelir gelirse.

Yüreğimizin büklümlerine denizler
yığar,kuytularında depremler doğurur
gönlümüzün/

Uğultu infilakın peşinden dindi
Denizin yüzeyindeki gizem durgunlaştı
Kan kardeş oluverdiler şu karşıki yamaçla…
Karşı yamaçtaki uçurtma
Yakınından geçti teknenin,
Dokunmadı bile