Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Suya atıyorum taşı
Önce ufacık bir nokta sonra birbirini yutan halkalar
Ve birden sen oluveriyor koca deniz…

Duraksar gülümseyişin,
Yıldızları boğazlayan karanlıkla hesaplaşmaya tutuşur gece.
Salınır daldığın rüyalarda eylül öyküleri…
Korkmasın sesini her seferde anımsadıkların
O gün geçmişte kalsa da
Yaşandı bir kez.Alın yazısı gibi çakılı kalır yüreklerimizde.

O akşam,düğünle yas arasında sığınacağımız kadar bir yer bulmuştuk kendimize.

Bakışlarımdan hüzün,iki dudağının arasından pişmanlıklar düşüyordu yere
Hiç kımıldamadan teklemesi böyle oluyordu demek ki yaşamın...

Avuçlarıma seni alıp kaçıyordum.

Nasıl minnet duymayayım sana,nasıl

Tedirginliğim nah şurama
Kışlar durur epeydir
Bir karabasan
Arkamdan hançerler güz telaşıyla

Sıkma kendini öyle

Geceleri almaz yüreğin zorlanacaksın
Sıkışacak şah damarın
Bir sızı dolaşıp duracak koyu ve hırçın
Katlanacaksın

Sabredemem
Ne vakit sesin kısılsa ben kendim olamam
Uzayan kışlara benzer suskunluğun çünkü.

En olmadık zamanlarda bile
Çalacakmışsın gibi gözüm sürekli

83-İŞLEMSEL ÇIKMAZ


Salıncak
Duvardaki akreple yelkovan
Kolların sinir uçlarıma dokunarak

Ne diyeceğini
Gölgenden anlardım
Mavimsi gülüşlerinin ardında gizlediğin
içinden geçenleri

Sana ait olan her şeyi ezberden bilirim

Dilimizde eskiden kalma şarkılar
Biri bitmeden ötekine
Akşamın serinliğinde

Parkta ,yanık kestane kokuları arasında
Isıtarak aylardır yalnız kalan ellerimizi