Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Hiç beklenmedik anda tükenirim
Ateşte unutulur cezve
Yangın sonun içinde

Hanidir yok o gözleri kamaştıran saydamlık
Hışırtılarını neden gizler rüzgar

Sana ulaşınca birden çiçeklenir mavilikler
Kulaç kulaç genişler gökteki köpükler
Bir güvercin gelir yüreğime konar

İçimdeki ateş yağmurları yakar…

Minnacık sessizlik
Sonra paydos zili akşamın

Yedeğinde hiçbir şey kalmazdı bilincin
Külün altındaki külü eşelerdi

Gerçi düşünmemiştim
Aklım erecek gibi değildi. Çiçek olup
Dizilmemişti goncalanıp da dalına sözcükler
Anlamı sökmek belki de sözcüğün
Anlamsız görünün ardında gizliydi.

Yeniden öleceğim...
dilimde polen kürleri.
Yüzüme çöreklenmesin bakışları
Beni benzettiği birini bulması daha kolay

Korkmaya ne gerek ,mıhlanmaz günbatımları

Köşe kapmaca oynarcasına
yer çatlaklarına sızan
dip sularıydık iki yakanın
Salkım saçak çiçeklenirken dallar
Zamanı şaşkına çeviren bizdik

Sana,şafaklarımızın mavi tonlarına
Kanat çırparak giren güvercinlerin
Şen türkülerini özledikçe
Daha da çok vurulduğumu anladım

Acılarla yüzleştik en sonunda

Sevgilinin gelişini bekledim
istasyonlarda
gömdüğüm tohumun toprağı
zorlayışını…
Evlendim güç bela.
çoluk çocuğa kavuştum yıllar içinde

Eşkıya kesilir gece olunca zaman
İner uykular öncesi odama
Gün ışıyana kadar tutsak eder ruhumu
Yığıştırırım sigara izmaritlerini

Kırmızı ışık ve gözlerin
Duvar kocaman barikat.

Hareketsizim
Fırsatlar-ki-
Anıların kesik tümceleri