Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Göz önünde durmasını
İstemedim u’nun
Tanrısaldı öyküsü koca dağın
Bu yüzden sakladım baş harfini

Gittim avlunun bir köşesine çömeldim

nasıl bir telaş dokudum sana
ışıltılar dolusu
on beş kez dokun


kollarım kocamanlaşıp ege’yi nasıl da kavrıyor

Umut ki her avuçta berrak sudur
Yollardadır durmaksızın uzanıverir
Dirençtir durağanlıkları eylemli kılan saydamlık
Çağları yutan çağlayandır umut
Ölçümlenemeyen dalgalar doğurur
Sonra katar önüne katı gerçekleri

Senden yerine koymanı istiyoruz
bazı şeyleri
Yeniden yerine koymanı

Yaşama sevincimizi barışı

Eteklerin her an suya değercesine
Salına salına çıkıp gelmeliydin

Nicedir süren özlemler
Şıp diye tükenmeliydi

GÜNCEL.
DEĞİNMELER

Kurtuluş ve Kuruluş…
Çöken bir imparatorluğun enkazı içinden çıkarak ve zorluklarla hesaplaşarak.
Zordu çünkü;çok zordu.

Dudağımda kopkoyu bir mor
Kendimi yok etme düşüncesi
herhangi bir harabede

Bir selvi dalbudak salarken

uzanmışım dalın en ucuna
sanki göğü karışlıyorum


öteki kuşlar uçuşuyor aynı bulutların arasından geçerek
bir eski model jet pamuk döşüyor ardı sıra

Ekşimiş kirecin kuyusuna sallayın beni
Kurumuş köklere tutunmaya çalışayım
………./Ötedeki masada rakı kadehini kaldırsın ellerin
Nefes alıp verdiğimi
Görmeyin,anlamayın
.

Nedir bu kalabalığı tek kılan
Savrulmak istersen
karşıda kocaman uçurum
Ayrı durma yazgınla
İnatlaşsan da
Takmaz seni ,düşer bir anda egolar