Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Korkuları tazelendikçe üveyiklerin
Bağımlılık yapmaz oldu devingenlikler

Atardamarın son voltasında boşalınca
Utanmadan kanla yudular kanı

Geceleyin
Bir galaksiden ötekine gidip geliyor eloğlu...

Geceleyin
Bir kepçeyi,bir çöp kamyonunu övdükçe övüyor Gülün oğlu...

Vazgeçilmezliğini zamana teslim ederim
Şalların desenlerini verir yüzündeki kırmızılar
Doruklarını yükseltirsin durmadan aşkın
Senden başka kimseler açamaz kilidini dudaklarımın

İçimdeki kalabalıklar tükenir sen yüreğime girince

Dolaysız ilişkilendirmeler içinse bu sözcükler
Ne tuhaf.

Gökyüzüne yükseliyor ağaç
Dallarında yürüyen özsunun parselleneceğinden bihaber

Ayışığı sonralarında
Yarım bırakılmış dizelerin
Üstüne düşerdi bengi gözlerin

ilkin
Kendini tutuştururdu bakışların

Hep aynı kalıp
Hep aynı beden
Hep aynı çevre
Hep aynı zaman

Hantal/yıpranık/usandırıcı/yüzsüz bir kreasyon…

Gözlerimde kıvamı koyu dem tuttun.
Gülüşüm esmere döndü

Bundan dolayı güzelce çözüp şiiri
özgür kıldım sözcükleri
Köçekçe oynayan harfleri seyre daldım.

En unutulmayacak eylül
.
Çelikte
çalınmış su
damlacıkları

Bir tarcıni güz yaprağına güç tutunuyor ellerim
Kalabalıkların adamı değilim gel deme bana
Acı nasıl büyür ne zaman unutur beni bilirim
Gerçeğimi sıkıştırdım buraya üç nokta arama

Mutsuz ve soğuk durmasın gözlerimiz.
Zaten vampirce yaklaşıyor zaman.
Kolay değil nevrozlarla uzlaşmak
Dursun artık bu temaşa

Su yüzüne çıkmışım