Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Hep sende kalacağım
ve hep sana lanetleneceğim
İmha etme bu sözcüklerimi..


onikiağustosikibinonaltı.

Tuz ruhu dökülüp üstüne
Çitilenebilir mi bu sensizlikler
Sahi sınanmalı mı bir kez olsun
Ne dersin?
Elini şip tut
İlkin sen açacaksın kutuyu...

Sancı içimizde yuvalanan kıdemli dağılıştır
Depreşir aşk söylenceleriyle…müstehzi
Vurmasın kıyılarımıza kopmasın içimizdeki kıyametler
Belki narin belki değişmeyen uzayış öylesine doluluk

Henüz yanaklardayken sarkıp

Tutuşturduğum bulutlar değil
Ürpermelerindir
Boynumdan büyük işlere kalkıştığımı
Takla izleri bilir enginlerdeki.

Sığınacak yer arayan güvercinlerin

Olmuşla olacak arasında
Tükenmek bilmeyen kavgalar
Yine eklenir düne.

Zaman ufkun sonsuzluk çizgisine
Ürküntü ile güzeli birlikte taşıyor

Geride başka intiharlar olacak öz sular sahipsiz bırakılırsa
Sen gidersen bu oba hep suskun kalmayacak
Kalmayacak yeminini unutan incinik ayak izleri yoldaşsız
Yüreyecek yine tipi ormanlarına birileri

Ey tek başına kalan yaşam düşü

Yıkar beni
Bir kesik söz
Serer
Gökyüzünden yere
Birden
Kırılır yüreğimdeki çiçekler

Otların fışkıracağı bu topraklarda
Kaçıncı baharımdır beklediğim
Bana yine gücenir, biliyorum
Okşamadan yanından geçip gittiğim mor menekşe.

Her adımın peşinden mor güvercinler
Üşüşüyor patikaya
Böyledir yaşamın macerası
Zorlanıyor bir vidanjör
Uzandığı duvar dibinde ölebiliyor insan

Kaç kez daha
Son boğumuna yakınken sözün
Oracığa bırakılır büyük sus
Beklense de gelmez fırtına
Mavi yalpalar
Gidemez bir adım daha öteye