Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Mavinin maviye geçişi gibi gözlerin
Adın sanki durmaksızın dilimin ucunda duruyor

Kendimde olmadığım zamanlarda
Çıkıp geldişinde yok mu
Kışı önüne katıp kovalıyor nisan

Cebelleşen ayazlar,içinden çıkılmaya çalışılan kısır döngü
Yeşilin tüm tonlarını sağan bahar
Melankolik boyutlarından öte başka gerçek
Bir derinlikten sızan delikanlı umut

Parlaklık ve çıkış

Rebabın tiz sesiydim
Tur yığıldı sanki üstüme ünleyemez oldum
Ritüelsiz kaldı yüreğim
Neyleyim

Katlanılır gibi değil ayazlar
İlk kar düştü, kentin tüyleri diken dikendi
Üşüdüğünü gördüm kaldırımların
Derken dudaklarınız kısacası iki kışkırtıcı
Karşı yamaç olmaktan ıraktılar titriyorlardı sanki

Renkleri ürkütüyor bu görünürlüklerin
Tökezleyerek kaçıp gitmeyi yedekte tutuyorum
Sağanaklarla birlikte olmak
Bir duvara yapışmayı kurtuluş sanmak
Kolaycılık belki
Ama olasılık

Neyime yarar bundan sonra kuş bakışı
Varsın ellerin olsun
Kendime saklamayı hiç iyi bilmem çoğu şeyi

Uçakların kalkış saatleri başka bir yarına ertelenmiştir.
Tahmin edemezsiniz apronlarda eli kolu bağlı oturanların çektiklerini

Suya atıyorum taşı
Önce ufacık bir nokta sonra birbirini yutan halkalar
Ve birden sen oluveren deniz…


Kolunda sarı boncuklarla bezeli bilezik

Okşanır kor ateş
Ki dağlar
Yani kendinden geçirir bazen

Çatışma dediğimiz o menem şey
Hep törpülemez ya

Alnımızın duvarına toslayan
Kocaman gerçek
Neyi ateşlemeye hazırlanır
Parmak uçlarımıza varmadan yarı yolda
Donar kan kibirlidir
Lanet olsun yine payımıza düştü

Bildik akşamlardan biri daha kapısını
Çalıyor kadın'ın
Karşıdaki masmavi denizin kızıl cibinliğini giydiği
Saatlerin içinde
Henüz fermuarı kapanmadı günün,diyor kadın.
Gökyüzü ağır ağır kayboluyor