Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Genceciktim
Aylarca kaldım hücrede tozlandım
Bir isli lambanın ışığında
Zar zor görebildim yüzümü aynada

Geldiğin gün başladı bu öykü

Sevda yolsa
Tozlar kabul
Ulaşılmayacak herhangi bir durakta bekleyendir kadın

……… Yönsüzlükle sözlüyüm ben

Karayel ayazından koştum sana
Göğünde çarşaf maviliği kasımın
Yapışır durur tenime
Donuyorum
Tutuver ellerimden ısıt beni iyice
Açlığım sana susuzluğum çoğalır

Örülen kozaların vakitsiz bozulduğu kuytuda
Yetmeyen dil vermeyen bu duyarsızlık
Sünüyor gizlenmedikçe
Uzanamıyorum korkuyorum dokunmaya
İnciniyorum

Uçurumlar da bakar gökyüzüne
Yolun bittiği yerlerde kime gizlenebilir solumalar
Geri dönülse bile toplanamaz ki atılan tüm adımlar

Başka türlü eprimiyor ruhlarımız
Başka türlü söylenemiyor bazı şeyler

Dışında durulabilir mi çırpıntının
Aniden kuşatır kuşkular
Gece ne dalı ne de yaprağını koruyabilir
Geçmişini kaybeder kalem

Bir surun yükselme saati gelmiştir

Akşamda sinyaller kızıllığı
Kışkırtan kesik


Testere kesiği mi
Başka türlü kanamaz

Gel bu gecelik ertele
Peşinden gitmeyi uykuların
Üşümesin durduk yere şarkılar
Varsın dönek desinler...

Gökte bulutlar yer değiştiriyor
Karşıki doruktan düşüveriyor sis
İmbat okşuyor tenimi
Kuşluk geldi gelecek.
Bostanlar salınış yeşil türküler..

Hanidir nedendir
Bozkırım
Umutsuzluk fışkırıyorum

Hani var ya nedense
Bozlak gibi