Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Damla toprağa düşünce
Ezelden beri
Bir tohumun sancısını duymuşumdur

Tohumsa belki tanır belki tanımaz beni.

…// RİTM…


Beni şeytanca…
Gibi gerektirmeyen
Bir şeyle

//* TÜYOLAR...

.
Şimdi tüy hafifliğiyle yanı başımıza kurulur.Deli dalga
Telaşla sağa sola ve arka arkaya ve katı
Buselere.Hemen üstümüzde bir salkım toy bulut onun üstünde

Buralarda
Saplanıp kaldık
Alnımıza vuran ışıkla tavlandık
Çelik ateşlerde gevredik

Yönsüz sokakların örsünde

Ölüler yerlerde serili
Som kardeşliğin ana damarını
Deşip kanatıyor demir bilyeler


Kızgın barut ten’e değdiğinde

Bir bahar günü…
Bir erkek bir kadın silüeti…
Birkaç damla gelincik yağmuru…

Kimileyin
Anımsamak yaşamakla aynıdır

Sustu susacak şiir
İçeriden kilitlenen kapılardan birinin ardında kalarak
Ay ışığının kıyısında kenarında gözlerini gezdirirken yorulup
Uykuya teslim olacak.

Gecenin kokusu yıldızların kokusu börtü böcek kokusu

Şiirler
Nikel paralardan ve sevdalardan
Çok daha fazla yaşlanıyorlar

Günlerce gölgesine sığındığımız
Şu koruluk kayboluyor

Makyaj bozuldu
Duruldu yüzüm


Kendileştim
Kimseler ayırdında olamadı kendileştiğimin

Gizemler paylaşıyoruz gözlerimizle.
Üstümüzden bilmediğimiz kuşlar geçip gidiyor
Alışıyorum mavi kirpiklerine


O değin kısa sürüyor ki seninle birlikte olduğumuz zaman