Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Rafine edilmiş günler dehlizi
Kaçıncı kez tüketilmiş her biri
Hangi doruktan kim bilir nereye uçmuş.

Bedende tezgah kurup siftah etmiş bezirgan
Yoklaşan silüet kuruyan ayrık otu silikon gülüş

Sözcükler ufalandıkça
Pike yaparak düşer görürsün harflerini
Şen Lady'nin

İşsiz kalmamak için dolanıp durur
Çöp tenekelerini bay karga

Barut kokuları sinerek toprağa
Yağmurlarda çoğalınca
Kimileri
Hurda bir egzosun
Oracığa düşüp
Çürüdüğünü sandı.

Bir bahar günü…
Bir erkek bir kadın silüeti…
Birkaç damla gelincik yağmuru…

Kimileyin
Anımsamak yaşamakla aynıdır

Sustu susacak şiir
İçeriden kilitlenen kapılardan birinin ardında kalarak
Ay ışığının kıyısında kenarında gözlerini gezdirirken yorulup
Uykuya teslim olacak.

Gecenin kokusu yıldızların kokusu börtü böcek kokusu

Şiirler
Nikel paralardan ve sevdalardan
Çok daha fazla yaşlanıyorlar

Günlerce gölgesine sığındığımız
Şu koruluk kayboluyor

//* TÜYOLAR...

.
Şimdi tüy hafifliğiyle yanı başımıza kurulur.Deli dalga
Telaşla sağa sola ve arka arkaya ve katı
Buselere.Hemen üstümüzde bir salkım toy bulut onun üstünde

Buralarda
Saplanıp kaldık
Alnımıza vuran ışıkla tavlandık
Çelik ateşlerde gevredik

Yönsüz sokakların örsünde

Ölüler yerlerde serili
Som kardeşliğin ana damarını
Deşip kanatıyor demir bilyeler


Kızgın barut ten’e değdiğinde

Gizemler paylaşıyoruz gözlerimizle.
Üstümüzden bilmediğimiz kuşlar geçip gidiyor
Alışıyorum mavi kirpiklerine


O değin kısa sürüyor ki seninle birlikte olduğumuz zaman