Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Yırtmayın geçmişin defterlerini
Kusmayın öfkelerinizi,
Çekin dipçiklerinizi döşlerimizden
Zehir zıkkım gazlarınız alıkoymaz özgürlüğe yürüyenleri
Bileniriz,yeniden yeniden bileniriz
Kod adı öfke olur Berkin’in

Gecenin tam ortası.Az sonra bir yerlerde güneş doğar
Bir olgunun etrafında durmaksızın dönmekteyim
İncelttim yönleri,araladım bilmediklerimi …Kaygılandım kaygan zeminde yalpalamaktan Yakınından geçiyorum her şeyin. Dokunmak parmaklarıma bağlı.
Merkezine inebilirim kemirilmiş sancılarla onların.
Suyu durdurdum.Yönünü değiştirmeyi kavradım tutamadım yakasından.
Öteki akışın yakasına sarıldım; yetmedi gücüm dizginlemeye Bela bulaştı sesime

Son mayısın o şen dilleri geri dönmedi
En derin yerinden yüreğinin
Tökezleyen acılarından
Yoklaşan gülümseyişlerinden
Yenik düşmektir bir bakıma
Saplandığı yerde tutunamayan hazza.

Buralarda her akşam
Batıktır
Kimden peydahlandığını
Bilemediğimiz
Kapkara bir yosma çalar
Kapımızı.

Kırmızıya dönüştü cumartesi..
Kim bilir hangi yüreği sobeledi gelincik tarlası
Adın neydi sahi senin?

Rafine edilmiş günler dehlizi
Kaçıncı kez tüketilmiş her biri
Hangi doruktan kim bilir nereye uçmuş.

Bedende tezgah kurup siftah etmiş bezirgan
Yoklaşan silüet kuruyan ayrık otu silikon gülüş

Sözcükler ufalandıkça
Pike yaparak düşer görürsün harflerini
Şen Lady'nin

İşsiz kalmamak için dolanıp durur
Çöp tenekelerini bay karga

Barut kokuları sinerek toprağa
Yağmurlarda çoğalınca
Kimileri
Hurda bir egzosun
Oracığa düşüp
Çürüdüğünü sandı.

Dündü.
Zamanın kırılma yerinde seni…

Esrarengiz oyunlar içinde bir Kudüs yosmasıydın.
Karanlığa öykündün ,gördüm

İlk sana yürürdüm ötelerden
Kokladığım senin ellerindi ilkin
Deniz kızıydın ayışığında saçlarını okşadığım
Kumsala sere serpe seninle oturdum
Köpüklü dalgalara karşı birlikte yürüyüp
Ferahlamayı seninle tattım ilkin