Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Sonralardan biri miydi
Yeşilin tonu
Bilemezdim.

Kamaştırmak için
Kızıllaşırdı sararırdı şavkıması

Bir beklenmedik anda
Bir kapı usulca aralanır
Bir boşluğu büyüten bir yokluk girer içeri
Her şeye siner o eksiliş.

Gözlerim ırayan ve incelen yoldadır

Bir şeyler getirdim sana
Gül damlası sözcükler deri sakızı badem şekeri
Gönül sunumu içimden geldiği üzre
Candan bir gülümseme
Birazdan
Güneş üstümüze doğar sonra gelir ve geçip gider

Ayaklarıma engel oluyor zaman.Onda kalmak
anlayabilmektir yaşamı.Kekelediğim hecelerin
her biri bir ağıdın parçasıdır, seken kurşundan
ölümlere yol almasıdır bir gencin.Genellikle teni
dağlamasıdır korun

Bizi şimdiye çağıran öyküler suskun
Bir yaban tavşanı ölüme yakın
Akarsulara eğilmek yasak
Taze gül kokuları yitik

Soldurulan zincir anlarıdır uzayıp uzayıp giden

Aşkın aşkınlanmasında diri parlak yürek sesleri
Yıllardan özenle taşınmış güneşin tükenmeyeceği yere

Yine orada olacaksın bu yıl da
Bütün çiçekler yolunu gözlüyorlar.Bütün polenler kıskançken üstelik.
Aldırmamak gerek onlara.

İyi kötü
Ufak tefek
Akça pakça
Bir sevdalı işte…

Köklerimiz
Mavileri yarıp geçen kıvılcım
Köpüklerin çıplak dili
Ölümsüzlüğü alt eden tomurcuk katarı
Ya yüzlerce kuş sürüsünden kopmayan
Ya derinlerde bir yerde

10 KASIM’LARDA …
Anadolu insanının simgesiydi.
Anadolu’dan yükselen güneşi o yönetmişti.
O güneşin aydınlığında insan öyküleri vardı.
O insanlar ki O’nun önderliğinde yıllar boyu Cumhuriyet öykülerini örmek için uğraş verdiler.
Türk yurttaşı O’nunla umutlara yürüdü.

Eriyip gitti bütün getirdikleri dünlerin
Mavisi mavi alı al boşluğa elimi uzatıyorum
Beni yine kıskıvrak sar hadi demeye getiriyorsun


Ne ben ne de sen değiştirebiliyoruz yüreğimizdeki kıpırtıları