Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Dokunmayın yaşamlara
Kendince gelişsin yurt,sanmasanız da
Hepimizin …
Soluduğumuz ondan
Ekmeğimiz suyumuz acı soğanımız ondan
Canımız ciğerimiz onun bozkırlarından

Kurtuldu kınından
Şöyle bir savruldu kalem
Havı değer değmez oldu keskinliğinin

Bırakmadı
Pılını pırtısını

Dağın taşın kurdun kuşun ne söyleyeceğine bakmayacaksın
Gönül denizinin dalgalarını kim durdurabilir
Kendimde kalırım seni severken
Senin kıyılarını döverim köpüklenerekten.

Gülü koklar gibi seni

Sana uzandığım yolculuklarda
Dönüşümü öldürmek için bütün yollara barikat kurarken
Sevdim seni.

Sesine nefesine yüzündeki kır çiçeklerine
Vurularak…

Dostlarım,

‘’Türkiye Büyük Millet Meclisi halifeliğin değildir ve olamaz….’’

Gazi Mustafa KEMAL

Şimdiye tırmanıyor seda
Öfke, sonunun zarar olduğunu bilse
ne yazar
Ayaz kendi yoluna düşermiş
Ortalıkta it sürüsüyle palavra
Belleklerde suskun duran sone

Danalarımız
Daha yeni tosuncuklaşmadılardı
Fiyakalarını görmedik ama

Çıkar foyaları

Katıksızsa
Karanlığına katlanmak gerek
Karanlıktır aşk

Dumanı derinlere sızan ayrılıklardan eksik
Söz et bana

Pus yükselerek eriyecek.
Karşı kendini görücüye çıkarıyor süslenerek
Irmak kıvrımından sıyrılır
Birazdan sarılır ormanın eteğine

Songüzün dönekliği bu,yeniden yollara koyulması,gelip bulması bizi.
Aynı yerde duruyor zaman.Dizginlenemeyeceği yalanmış akreple yelkovanın.
Hiç beklenilmeyen anda nasırı böyle çatlıyor demek ki unutulmuşlukların.
Saat kaç diye sormayacağım