Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Natürmortu bozmuyor arı
Karanlığın rengini açmaya çalışıyor sirenler
Bir körpenin parmaklarını acıtıyor zil.


Saksıdaki frezya,kartlaşma şaşkınlığı

Karşılarız.
Daha dün değil miydi gidişi
Geçen her saat bize dönüşü
Düşündürür
Nazlanır belki

Buselerin çavlan ferahlatmalarını andırırdı telaşına
Karıştırırdı herhangi dökülüş uğruna
Aşının kıvamını bilirim kopup geldiğim zamanlardan bütün
Karıncalar gibi birikerek
Bu ateşle beslenmiş ben/in deli poyrazlardan almıştır siyahlığını
Bu kaçaklık durumu,bu derinlik,bu kulaçlanan şey

Solgun yüzlü şarap tanrısına götürüyorum geceyi
Birkaç dik yokuşlu cam gamsız
Kadavra yalnızlığında demleniyor evlerinde
Ta ötelerdeki kadim çığlığın susmasına gönlüm çoktan razı
Ama …

(*)
Girdap zamanlarını anımsatan ney sesleri
Korktuğumuz ara yönler klavye dokunuşları ve harap acılar

Ne ki bir kanca dalmıştır derinlere
O kesif karanlık çöker birazdan

Gülüşüne takılır gözlerim
Gülüşünde durur inci inci
Gülüşünle yar eyle beni

Yüreğine akarım çavlan çavlan
Yüreğinde köpüren ateşli su

Hayran kalırım bulutsuzken gözlerine
Kalırım kalmasına ama
Birden bire kopar fırtına
Yarısı yok olan aynada bölünür yüzün
Düşsel bir rıhtımda burkulur içim

Yaklaşma kırılır, yönlerini bulur parçacıklar sürgünler düşer yüzümüze kristalden
Alaturka yaşamlardan yenisi ki kızgın,içimizden kopan her yaprak takvimden değildir
Sesimiz tanınmayan künyelerdir bozkırın üstünde dolaşıp duran
Ve beyazın eline yüzüne griyi bulaştıran

Etna'nın ucundaki büyük kor gibi duyumsarız kendimizi

Derken
Donuk bitkin ürpertilerle dolu
Dalga dalga bir ses
Yayılıyor

O ağır hırıltıyı dinliyor mu benimle birlikte gece

Daha ötelere götürme ışığı
Daha da karanlığa giriyor o zaman yüzüm

Küskün bir deniz gibi duruyor
Gözlerin gözlerimde
Dalga sessizlikleri içinde kalıyor kirpiklerin