Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Annemin ninnileriyle dalıyorum.
Koyun boğazlanır gibi her gece.
Hep aynı haydutlar

Başka şeyler anons ediliyor gözlerimi açtığımda
Neyin paradoksudur bu böyle

Sana uzandığım yolculuklarda
Dönüşümü öldürmek için bütün yollara barikat kurarken
Sevdim seni.

Sesine nefesine yüzündeki kır çiçeklerine
Vurularak…

Dostlarım,

‘’Türkiye Büyük Millet Meclisi halifeliğin değildir ve olamaz….’’

Gazi Mustafa KEMAL

Şimdiye tırmanıyor seda
Öfke, sonunun zarar olduğunu bilse
ne yazar
Ayaz kendi yoluna düşermiş
Ortalıkta it sürüsüyle palavra
Belleklerde suskun duran sone

Danalarımız
Daha yeni tosuncuklaşmadılardı
Fiyakalarını görmedik ama

Çıkar foyaları

Kaç yıl önceydi
Şimdi çıkaramıyorum


Henüz çiçeği burnundaydım
Salkımsaçak aşıktım sana

Pus yükselerek eriyecek.
Karşı kendini görücüye çıkarıyor süslenerek
Irmak kıvrımından sıyrılır
Birazdan sarılır ormanın eteğine

Songüzün dönekliği bu,yeniden yollara koyulması,gelip bulması bizi.
Aynı yerde duruyor zaman.Dizginlenemeyeceği yalanmış akreple yelkovanın.
Hiç beklenilmeyen anda nasırı böyle çatlıyor demek ki unutulmuşlukların.
Saat kaç diye sormayacağım

Günler yazılamayan şiirlerle geçiyor
Duraksayış bu
Herhangi bir derin dalış
Bir soğuk duş.

Katıksızsa
Karanlığına katlanmak gerek
Karanlıktır aşk

Dumanı derinlere sızan ayrılıklardan eksik
Söz et bana