Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Kuş diliyle senin endamına
Bilmediğim öpüşleri kondurdum

Gördü kıskandı bizi gül dalı
Konuşmadı bir daha boynunu büktü gonca
Etme yapma desem de

Sis saldırısının peşinden
Kar sökün edip geldi.
Altını üstüne getirdi koca kentin

Son zarlar atılıp sokağa çıkılacaktı
Kimseler cesaret edemedi

Nasıl bir şeyse sevmek
Bumeranglar içinde kala kala sevdik üç can’ı
Yurt boyu
Çapaklı gözlerini
Yalpalayan tedirginliklerle aradık.
Dağlardan dönmüştük onlarla birlikte

Seherdir karartıya ışık düşer alnındaki kızılca kıyametle gün başlar az sonra
Rengi açılmaya durur tabloların uzayacak bir öyküyü okumaya koyulmak kalır

Lekesiz,duru gökyüzü,erken sabah saatleri yemlenmeyi bekler güvercinler
Şimdi üstüne inen o uzun geceden varla yok arasında yalancı gülümsemeler kalır

Bir çığın yuvarlanışı ya da
Bir merminin durdurulamayışı gibi
Gayrı resmi yürüdüm alabora olmuş anılardan
Sevdanın Endülüs bahçelerine

Deliboran zamanlarımdı havalardaydı başım

BÖLÜ ÇİZGİSİNİN ALTI…

Acısına banmak da haz veriyormuş sevdanın
Seke seke yol alsan da almasan da
Ben kokusunun peşinden takılıyorum adımlarının

Bulutlar
Aykırı düşler torbası
Süt mavisi rengini damla damla
Damıtır üstüme
Derdi neyse benimle.

Sevgili yönetmenim

Biraz acemiyim
Ama

Gel bir film çekelim seninle.

Orada kaskatı bir çökerti duruyor


Karartılmış mumyalar gibi durağan
Sureti,suları çekilmiş iç göl
Hangi iklimleri çözmeyi düşünür bilmediğimiz

Ne uzandı ne öylece kaldı yerinde
O eller ki bilinmez hangi tedirginliktedir
Mat kızıllık senden bulaşır grileşir tül
Suskunluğunu mu tümler yan gözle bakan gül
Kar’ın düştüğü bu ocak günlerinde
Derinliğe akan bakışlarında