Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Kesilmesin bir kere
Kıyısından kenarından
Kanar

Cinayet
Saatlerinin

Koyu karanlık…boş duraklarda
Fırtınanın telaşı
Sarsıyor…hızla
Ürpere ürpere sokuluyorum

İstemesen de sana

Kimindir,hatıra mıdır bilmem ki
Her yerin değişeceğini güzelleşeceğini sanarak birkaç yaşanmışlığı bırakmışlar
Sakin misin diye soruyor çelik,
Suratının en kuytu yerine şangır şungur iniyor su.
Söndürülüyor öfke.
Yok hayır siyah martının neyi kursağına indirdiği

Gün batımına dokunan yel
Alçaldıktan sonra öptü fıskiyenin sularını
Ferahladı kor karanlık atlas bürümcüğünün içinde
Mavi ovanın cırgıtları dalgalara üşüştü
Issızlıklarsa fısıltılara
Hiçbir şey duyulmaz oldu

Kendi topraklarında tuttu köklerini
Ve emzirdi kocamanlaştırdı kodamanlaştırdı
Sonra boz emrini vereceklere teslim etti onu

İlkin kundak bozuldu sonra pınarlar kurutuldu
Ocak ateşlerine kül serpildi daha sonra

Birazdan
Bir adam
Deli sarmaşıkların
Kurumuş yapraklarını
Toplayacak.

Taşmıyor fiske fiske
Alnıma yapıştırdığım ter
Üstümüzde serili bulutlar
Kadim kuraklık içinde
İnanasım gelmiyor
Yüzümü kırmızıya nasıl boyadığını

Rüzgar sönüyor
Aşağılarda kımıldamalar var seçilebilen

Birazdan Çamiçi’nde

-Geceyi ısıtacak çoban ateşlerinin çıraları çatılır.

Som renksiz heyecansız
Tadı tuzu eksik günlerden birindeyiz
Karşımızdaki ağacın
Dalına tutunan yaprak ne diyerek söylenir acaba

Akar gider günler geride kalır yaz

Şu kupkuru yalaz toprak bakar mısınız
Nasıl da yeşeriyor
Bir dağın içinden yürüyor adsız sular
Dallarına tutunuyor çiçekler şeftalilerin

Bu bahar ilk konuğu kim olacak şu gözenin