Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Tuz ruhu dökülüp üstüne
Çitilenebilir mi bu sensizlikler
Sahi sınanmalı mı bir kez olsun
Ne dersin?
Elini şip tut
İlkin sen açacaksın kutuyu...

Hep sende kalacağım
ve hep sana lanetleneceğim
İmha etme bu sözcüklerimi..


onikiağustosikibinonaltı.

Her yüzde düzgün durmaz allık ve fondöten
Altında kıpraşır vicdan
Zaman,kimileyin böyle yüzleştirir kalemle maskeleri
Yenilir şair.
Çünkü eşitsizliklerin dipçik saldırısından kaçanları
Büyük harflerle yazar tarih.

Sormadım niçin geç geldiğini
Çünkü senin olduğun yere düşüyordu gölgelerim
Donsak da yansak da
Birlikteydik

Her adımın peşinden mor güvercinler
Üşüşüyor patikaya
Böyledir yaşamın macerası
Zorlanıyor bir vidanjör
Uzandığı duvar dibinde ölebiliyor insan

Otların fışkıracağı bu topraklarda
Kaçıncı baharımdır beklediğim
Bana yine gücenir, biliyorum
Okşamadan yanından geçip gittiğim mor menekşe.

Geride başka intiharlar olacak öz sular sahipsiz bırakılırsa
Sen gidersen bu oba hep suskun kalmayacak
Kalmayacak yeminini unutan incinik ayak izleri yoldaşsız
Yüreyecek yine tipi ormanlarına birileri

Ey tek başına kalan yaşam düşü

Olmuşla olacak arasında
Tükenmek bilmeyen kavgalar
Yine eklenir düne.

Zaman ufkun sonsuzluk çizgisine
Ürküntü ile güzeli birlikte taşıyor

Genceciktim
Aylarca kaldım hücrede tozlandım
Bir isli lambanın ışığında
Zar zor görebildim yüzümü aynada

Geldiğin gün başladı bu öykü

-Bütün gün seni aradım,neredeydin,diye sordu.
-Sol yanındaki rıhtıma sığındım fırtınanın çıkmasına yakın.
Korktum,tir tir titredim yalnızlıkta.
-Ya… Sonra?
-Bekledim durdum saatlerce,gelmedin.
-Eee?