Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Son sözünü kendine sakla
Mimiklerin de karaborsaya
düştüğü olur.
.
Ketumluk işte,diyebilirsin
Sadece o anlar ne demek istediğini

Tek senin adımlarının izi kaldı içimdeki basamaklarda.
Tek senin albenin yenik düşürürdü beni.

Bir daha gel
Bir daha sına.

Köz katılaşıyordu
Ve sen yine beklenen oluyordun

Farkında mısın bilmem bulutlardan
sımsıcak kahkahalarını toplayıp büyüttüğümü
Koca bir çocuk doğurduğumu düşlerimden

Bir yanlışlıkta düşündürüyorsun gözlerimi.
Sürüp gidiyor suçluluğun...

Kaç adım ötende ne var?
Kim koydu beni buraya?

İnce hastalık saklamak yersiz
Oturduğumuz yerden toplayamayız bulutları
Duvardaki kirlilik can sıksa da
Bir şey gelmez elimizden artık, bileklerimiz fersiz

Hadi şimdi başka günlere yürüyelim

Senin adım atışınla ışır bağ evlerinin avlu kapıları
Dallardan damla damla sızan çam balları uzayarak incelen yol çizgileri
Bayırlar günebakan tarlaları gelincik dalgaları,köylü kentli senin gelişinle şenlenir

Bir çift kiraz tak kulağına,saçlarının arasından görünsün o kırmızılar
Vuslatı taşıyacak yolları ellerinle aç, ebemkuşakları çiz gökyüzüne

Mecbur musun ?
Yazmaya zorlama kendini.
Yokmuşuz say;gelip gidip kaşıma yaraları.
mazi çıkıyor bu kangrenin altından.
Hem hiddetle minnet yan yana nasıl durur yürekte?

Alçaktan geçmeye başladı saatler
Adını tüketiyorsun ve durduramıyorsun ana gövdeden
Ortada kadim bir dere yüzyıllardır kıvrıla kıvrıla akar.
Kocaman bir yarılma sarılı yeşilli yanında kırmızı,
Üçü birden kırmızıya, Ay’a ve yıldızıma karşı…
Kanın kuruyuşunu seyre dalan şey nedir

Özünü bulurum sevilerde
Ulaşırım sana usul usul
Uçucu salgısı kaplar dörtbir yanı sende kalmanın
Yeni günün muştusunu duymak için dolarım dudaklarına

Bir kutsanmışlığın büyülü gölleri olur gamzelerin.

Ayırdındasın bu sinir savaşlarının
Geceleri gökkubbeyi kirleten dumanların
Su ve ekmek kamyonlarının
Bile isteye yakılışını okulların
Ve yok edilişini geçmişini geleceğine
Bağlayan yolların