Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

//*MAYIN…


Şiir paletinden öpücük konturları imha edildi
Kaçı kaç geçiyor şimdi tezgahtaki saatte
bilmiyorum

Beş yıldızlı bir özleyiş miydi
Kötürüm zamanlardan kalma
Hınzır tınılı bir suskunluk
İç geçire geçire soluduğun uykulardan
Sıyrılamadıkça çoğalan
Silik izlerinden parmaklarının

Ah bir tunç gibi parıldayabilseydi dakikalar
Siftah yapılmadan el değmeden cezalandırılıyor bazı şeyler
Biliyoruz ki öteler şurada duruyor
Beri dediğimiz yer birbirimizden fersah fersah ırak

Neden kesişen raylardan farksız değiliz neden karmakarışığız

Tüm zamanlarda açsın isteriz tan çiçeği
Ertelediğimiz umutla her doğan yeni güne
İşveyle gönençle diri…

Bizim için her sabah
Sokağa çıkma yasağının kaldırıldığını gördüğümüz

Kökünden koparılmış moloz yığınlarıydı
Siyah beyaz fotoğraflar ki onlarla dolu doluydu albümler
Parazitli iç çamaşırları yırtıp atar gibi yaptık
Manşetler yaza yaza çoğalıyorken tam da orta yerde yağız delikanlıların
Beşinci çocuğunu doğuracak Jasmine’sini kutsadık.

Birden unuttum
Sana söyleyeceğim son sözcüğü
Darılma

Neydi....neydi...neydi
Durmadan zorladım kendimi

Yansımasını kendi aynamdan
saklıyorum güzel duygularımın.Zamanın
baş edilemez akışına kapılmışım
Aşkçekiminden ürküyorum

Hiçbir şeyin yapılamadığı alçak gönüllü

.
Nasıl bir yamaysa
sökülüp yerinden başka yaralara

Yan yana sarkık noktaların
Rüzgarın geldiği yerden kokusu gitti ötelere
Kıvrımlı nazlı yellerde ferahlarlarken
Bir zenci kadının kollarında uykudaydılar
Acı çeşnilerini ortalığa salmak için uyandılar

Anımsadıklarımızın çoğu eskimiş
bir geçmişten sıyrılmıştır.

Ölen doğa değildir sadece