Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Dayanıp balkonun boyalı demirlerine,
Seyretti bahçede oynayan çocukları keyifle.
Bir avuç misket çıkardı ceplerinden,
Seslendi çocuklara gür bir sesle:
“Haydi çocuklar atıyorum, kapııış” diye.
Misketler uçuştu havada kısa bir süre,

geride bıraktım tüm kavgaları
pişmanlık ve kırgınlıkları
göstermelik sahte dostlukları …
geride bırakım bir koca yılı
eğrisi doğrusu tatlısı ve acısı
geride bıraktım manidar bakışları

Ören bir sahil beldesiydi Gökova Körfezi’nde,
Ayten Abla emekliydi, yaşardı Milas-Ören’de.
Şirin evi bahçeliydi, yakındı denize.
Çocukları yoktu ama mutluydu,
Çiçekleri ve kedileri koymuştu onların yerine.

*-*-*-* NASiP OLMASIN *-*-*-*

“Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır,
Toprak, eğer uğrunda ölen varsa vatandır”, diyenler…
Bu topraklardan taze kanlar fışkırıyor hey, beyler! …

Çanakkale…
Ey aziz vatanımın yarası yürekte saklı
En kutsal parçası
Analar, tek evladın acısına dayanamazken
Nasıl onca evladını aldın da koynuna
Zaferin haklı gururuyla

Hayat denilen yolda
Yürümeye çalışırken zorla
Sağda sükût, solda hayal,
Tam ortadan geçer kırık arzular.
Birleşir kavşak noktasında
Sükût-u hayal.

Çocukluğum sanki bir masal gibi,
Bir varmış, bir yokmuş, yaşadım mı ki?
Gençlik nasıl bir şey, fazla mı deli?
Sanki genç olmadım, atladım mı ki?

Güzellik değişir zaman geçtikçe,

Çocuk oynuyordu evlerinin bahçesinde
Koşarak içeri girdi birden
Elleri vıcık vıcık, üstü başı çamur içinde
“ Babaa dedi, bir armağanım var sana,
Noolur gel benimle…”
“Getir buraya öyleyse, dedi baba

GÜL VEREN ELLER

ne kadar şımartsan da asil asla azmaz
İçine ne katarsan kat saf bal acımaz
anası babası ayrandır acırsa yağ acır
herkes bilir, bunun neresi sırdır?

Sensiz geçen yıllarda,
Dilimde yarım kalmış sevda şarkılarım,
Halâ sen kokan havayı soludum.
Tükenmiş kırık dökük umutlarım,
Sensizliği içtim yudum yudum.
Dalgaların köpükleri çıplak ayaklarımda,