Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

“Koca çınarımız, annemize…”

Yamandır şu zemheri ayazları
Dal yaprak komaz koca çınarlarda
Söküp alır köklerinden acımasızca
Güneş,kendini bile ısıtamazken

Gel, münzevi yüreğime sor seni
O yürek gayrısına kilitli
Dilim başka isimleri anmaz, yeminli
Paylaşırım bir lokmamı, tek hırkamı inan ki
Bir seni paylaşamam bir seni...

NEYLERSİN?

Seslensen delice bir tutkuyla
Kulak verip bu çağrıya
Yağmur yüklü bir bulut olsam
Tutunup göçmen kuşların kanadına

hava ayaz mı ayazdı
lâcivert bir akşam, yerini ürkütücü bir karanlığa bıraktı
sokak lâmbaları birer birer yandı
bir el dokundu omzuma, kelebek hafifliğiyle
“……….otobüsü geçti mi? ”dedi biri çekingen bir sesle
incecik giyinmişti, titriyordu

Ahhh…
Şimdi çocuk olmak vardı
Varsın olmasındı kırmızı bisikletim
Kırmızı ayakkabılarım, ponponlu terliklerim
Paylaşıp dondurmamı, simidimi
Çocuk çocuk gülüp ağlayabilseydim

Çocuk sevindi, günlerden cumartesi,
Köye dönecekti, okul tatildi,
Bir aylık hasrete son verecekti.
Elekçi Irmağı taşmıştı selde,
Tahta köprüyü de götürmüştü denize.
Yürüyecekti, tam yedi kilometre.

Ön tekerlek nereye, arka teker ardı sıra
Hem yetim hem öksüz olunca
Kader güler mi insana
Analar evlatların tahtını yapar da
Sözü geçmez bahtına…

Sanki bir başkaydı eski bayramlar
Bayram yerlerinde cıvıl cıvıl çocuklar
Tahtıravalliler, atlıkarıncalar
Dönme dolaplar, çarpışan arabalar
Baloncular,kağıt helvacılar

Sen bereketli yağmurlar mısın öğretmenim?
Bilgi pınarlarından içirdikçe bize
Büyürüz başak başak,
Dolar yurdumun bilgi ambarları.

Sen doğan gün müsün öğretmenim?

Haramiler sarmışsa yolları
Boşuna bekler yol gözleyenler
Hasret bıçağını biler geceler
Gelip tatlı uykularını böler
Zamanı kör kurşunla vurasın gelir
Boş yere katil olursun…