Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Yorgun bir martıdır yürek
Aldanır kış güneşine
Ruhum sanki sonbahar
Bedenim dirense de

*

Ben sana meftunum sanıyor millet,
Sanırsa sansınlar umurumda değil.
Belki sen bile öyle zannettin.
İşin aslını söyleyim mi sana:
Ben senin fiziğinde değilim canım,
Meftunum, kimyandaki çocuğa…

Hadi canım gel seninle
Felekten bir gün çalalım
Buluşalım iskelede
Alsancak’ ta tur atalım

Tarihi Kemeraltı’ nda

Haram bir lokma girmemişti evine en zor günlerinde bile.
Huriler,melekler geçse yanından
Göz ucuyla bile bakmamıştı bir defa.
Fazla lüks aramazdı öyle.
Ne hanlar, ne hamamlar,
Ne katlar,ne yatlar, ne atlar.

vurgun yedi anılarım
kör kuyulardan çıkarken
düşman ettiler birbirine gençleri
kırdırdılar kardeşe kardeşi
ne beyinler heba oldu
ne genç canlara kıyıldı

Hiç çetele tuttunuz mu?
Kaç yolcuyu ayırdınız birbirinden?
Kaçını kavuşturdunuz tren garları?
Sallanır eller uğurlamaya gelenlere
Mendiller yetişmez gözlerden akan sellere
Kimininki akmaz, olur bir kör çeşme

Tiryakisi oldum içten sözlerinin,
Tiryakisi oldum çocuksu gülüşlerinin.
Anlamlı, sevecen bakan gözlerinin,
Zor anlarda pratik çözümlerinin,
İçimi okur gibi sezgilerinin.
Velhasıl damarlarıma işlemişsin,

Kimliksizdir bu ülkede artık gülüşler
Eğreti gülücükler takınmayın yüzünüze
Boş yere…
İnkâr yok!
Karıştı tohumlarımız bir kere
Dün bu topraklarda

Bebek nece ağlar doğduğu zaman
Anneye döktüğü diller necedir?
Aşığın dilinde binlerce hece
Uğruna derdiği güller necedir?

Çağlaya çağlaya akar dereler

Yaman olur Gelibolu sırtlarında ayaz.
Rüzgar fırtınaya döner birden, göz gözü görmez.
Katırlar yüklenir cephanelerle,
Gece yol alınır yağmur, kar denmez.
İnatçı katırları kadınlar çeker,
Ayakları yarı çıplak, sırtları ince.