Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Mutluluk sanki bir yaramaz kuş,
Yakalamak çok zor, hele yaşatmak?
Bir gün kafesi aralayıp ta
Farkına varmadan uçup gitmese.

O gün, amaçsızca dolaşıyordum büyük bir alışveriş merkezinde. Ayaklarım, salon bitkileri bölümüne sürükledi beni. Oysa salonumun bir köşesi botanik bahçesi gibiydi. Difenbahya benzeri bir bitkiye takıldım. Yaprakları inanılmaz güzeldi. Tam elimi uzattım, saksıda bir başka el fark ettim. Huzursuz oldum. Başımı kaldırdım, sahibiyle göz göze geldik. İstek ve kararlılığını gözlerinden okudum. Ani bir refleksle çektim elimi.
“Eğer çok istiyorsanız…” dedi.
“Yok” dedim. “Buyurun, önce siz seçtiniz.”
Yüzüne, çok sevdiği oyuncağına kavuşan bir çocuğun mutluluğu yayıldı. Çiçeğin yapraklarını okşarken:
“Evim buraya çok yakın. Bir kahve içmeye davet etsem sizi… dedi”
Anladım, bu bir teşekkürdü.

ANLAT BANA ÖĞRETMENİM

Bir tohum düşer toprağa,
Toprak ana titrer üstüne,
Özünden bir şeyler verir ona,
Tohum büyür…

Ben öğretmenim,gülemem kahkahalarla öyle,
Ağlasam,gözyaşlarım içime akar,
Duygularımı sizlerle anlatırım.
Geçmişi sizlerle düşünür, geleceği sizlerle yaşarım.

Siz yağmur damlaları kadar saf, temiz,

Bir minibüs geçti önümden rüzgâr gibi
Arkasında bir yazı:
“ BABA YADİGÂRI…”
O anda kısa metrajlı bir film senaryosu gözümde canlandı:
Şoför gençti, oldukça da yakışıklı
Yüküyse çok kıymetli, gece gündüz can taşırdı

Bir sokak lambasının dibine
Toprak birikmişti dereden tepeden,
Ot tohumları da gelmişti rüzgârla bahçelerden
Altı yedi çeşit ot yetişmişti ufacık yerde.
Yurt edinmişlerdi o küçücük toprak parçasını
Yaşıyorlardı gönül gönüle, kardeşçe, sevgiyle…

Dağ başı dumanlı; kar boran, tipi,
Tütmüyor ocağı, odun yok, gaz yok.
Çocuklar sararmış tıpkı gül gibi,
Ayakları çıplak, sırtta esvap yok.

Bir iplik çekilse kırk yama düşer,

BADEM İÇİ

Evlatlar badem, torunlar badem içi,
Yaratanın insana en güzel hediyesi
Sormayın hangisi daha değerli;
Biri diğerinden ayrılmıyor ki…

Eskisi gibi değil şimdilerde oyunlar
Ne mendil düşüyor menekşeden
Ne de kapıyı açıyor bezirgânlar
Artık, oyun içinde oyunlar
Bezirgânların başında maestrolar
Üstlerinde frak, ellerinde çubuklar

ÖRGÜ

Gün/ahsız geçmiyor
Günler bilinmezlere gebe
İnsanlar bukalemun
Nasıl da uyuyorlar araziye