Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

bir yas peçesiydi yüzüm
eksik
yanık
yalnız
eski bir kuda oyunundan kalma

şiirin çıplaklığını giyinmek
çarpılmak
bölünmek tene dokunuşunda
sıfırları atmak sonra
sadeleşmek hesaplaşma anında

eksiltme
ehlileştirme beni

-sırça konaklarda suça ortak olmak...

nasıl ödenir hesabı bunun!

yeşilin kendini
yeşile vurduğu yerdir yaz
tırnakları şiire yakın

bir fasıl büyüdür yanarken su
bir fasıl mürekkep rüya

yazar mıydım
şiirce ölmeseydim
çöle kanarken böyle
sancıyla uzamasaydı tırnaklarım

sorar mıydım kendimi

indim
bekledim

güneş ah!
bir kez geçti
üzerimden

sessizce gelen
susmaya gitti
sorgusuz
sualsiz
yanıtsız

bir yerden sonra
kendini yazar hikâye
hayatın halleri böyle
ne yapacaksın

bunca acının tek ödülü sen

anlamlı bir adı yok!

'sabahı idam eden kadın' diyorlar ona
uyandırılmayan tüm sabahları
uyanılmayan...

bir gül fidanının
altına gömmeliydin beni
hiç değilse
bir gül dalına asmalı
ve bu sabah gün doğmadan henüz
geri almalıydın sonra…