Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

sonu olmasın yolun!

sürgit büyüyen
bir boşluğa düşsün gölge
yokluğu varlık yokuşuna süren bir eylemin
ufku paslanmış arayışına koşulsun an

-kızıma,

sen gurbete yazıldın küçüğüm
ben
yalnızlığa

bağırdelen sağanaklar da iner bir gün
kırılır kaburgalar kasırga şiddetinde
eksiğinize çoğalır
bir’e geçersiniz

yarına döner yüzünü yanıtsız dünler

-ben neyim
kimim ben?

durmalıyım benden geri
anlam yüklemeli varlığıma
benden

...Bürücek - Adana'ya...

dağ ateşlerini sende gördüm ilk
alfabeyi sende söktüm
küçüktüm
tanımazdım aşkı

yaralar açılacak yüreğinde pare pare
kanayacak yıllar boyu
dayanacaksın!
çığlıklar yükselecek derinde bir yerden
dinleyeceksin

aşk yetmez tek başına
tutku yetmez!
geceleri uykusuz dönmeler yatakta
böğründe o acayip ihtirasla
özlemek ki ölesiye
acılara gark olmak delicesine

alırdınız
hiç düşünmezdiniz
ruhumu versem

kuşça konuşmalarım
köpek okşayışlarım

ah gökyüzü!
tutmuş da
bırakmıyorsun yakamı bir türlü

vazgeçtim ulaşmaktan
paylaşmak, bölüşmekten

-bir güzellik yapsam- diyorum
âşıka maşûka ve bahara dair…

aşkın labirentinde akıyor zaman

yüreğim cinnetli bir deli