Müzahir Kılıç Şiirleri - Şair Müzahir Kılıç

Bir kopma yaşadım ta derunumda
Bilmem acıdan mı ayrılıktan mı?
Acı bir hüzündür sardı her yanı
Ortalık karardı karanlıktan mı?

Aklım aşklarıma düşman kesildi
Bir hâkim, bir savcı, mahkeme lazım
Bütün delilleri hiçe sayıyor
Bir sanık, bir tanık, avukat lazım

Sevdamı töhmette koydu sevgilim

Unutmak kolay değil, senle geçen günleri
Asla mazide kalmaz, yaşarım geçenleri
Bu gönül silmeyecek, sevip sevilenleri
Her nefes aldığımda adını anacağım

Sormaz mısın noldu açtığın yara
Ya merhemin gönder, ya tuz ekeyim
Söylemem derdimi, dosta ağyara
Ya gönlümü şad et, ya yaş dökeyim

Artık iflah olmam, yoktur çaresi

Ne uzağım, ne yakın
Şu garip hale bakın
Bil seni sevdiğimi
Bilme kimim ben sakın

Sevgi solmayan cennet

Sanma ki dünyanın düzeni böyle
Gün gelir bu günü mumla ararsın
Gider bu gençliğin kalmaz yarına
İçlenir durursun vahla ararsın

Malım mülküm vardır diye sevinme

Bu şehirden göç etti umutlarım
Yalnız ben kaldım, ben olmayan
Şimdi boş hayallerle avunuyorum
Bu şehirde kaybolan sadece ben değilim

Bu şehir, o yaşadığım şehir miydi?

Gitti aramızdan sessiz. Sedasız
Bir ölüydü gömdük onu duasız
Şimdi yad ellerde yurtsuz-sılasız
Anılarla sırdaş olmuş biçare

Boynuma takılan bir halka gibi
İnanması güç bir şaka gibi
Yan yana gelmeyen çift yaka gibi
Ebedi ayrıyız mahşere kadar

Biz ettik biz bulduk, bunda suç kimin

Ne oldu da nefret ettin bu kadar
Bunca insan sevdi bir sen sevmedin
Ne hatırda tuttun, ne vefa duydun
Kıymetimi dahi bir sen bilmedin

Gün vardı neşeden coştuk çağladık