Müzahir Kılıç Şiirleri - Şair Müzahir Kılıç

Bir çıkmaza girdim yol belli değil
Ayak belli değil iz belli değil
Sözüm geçmez oldu deli gönlüme
Kelam belli değil söz belli değil

Uçtum havalarda azat bir kuşum

Bir Ahsen vardı, yıllar öncesinden
Varlığı herkesi mutlu eden…
Gülünce gözleri gülen, tatlı mı tatlı,
Sigarasının dumanına inat,
Yükselmekte yarışta,
Bir Ahsen vardı.

İşte gidiyorsun, uğurlar olsun
Sitemle kaşımı yıkmaz mı sandın
Dönmemek üzere giderken, beni
Peşinden gözyaşı dökmez mi sandın

Aşkın ateşine düştün ve yandın

Sanma bu alevi ben kendim yaktım
Kemendi sen verdin, boyna ben taktım
Aşka kanal oldun su olup aktım
Kalbimde nadide sırdı sözlerin

Bir çift ela gözün dünyaya bedel

Var mı seni anlatacak bir dil?
Kelimeler aciz kalır, dil yutkunur
Susmak en güzel cevap olur bazen
Tarifi imkânsız derler ya!
Seni anlatabilmek için
Adres göstermek yeter

Canımızsın, candan yakın
Rahmet gönder akın, akın
Bizi kem gözlerden sakın
Var mı senden başka kapı

Ateşinle yandır bizi

Doğru ya karıştırmalı çayı, yenisini içmeli
Bitti demeden, tükendi demeden,
Doldurur musun demeden,
Biri doldurmalı...
Bakışlar kenetlenmeli ara sıra
Maziden istikbale doğru...

Bu gün yine akan gözyaşlarıma
Söz geçirmek mümkün değil sultanım
Olur, olmaz akar yanaklarıma
Nerde acı görsem içleniyorum
Usul usul ben kendimi yiyorum

—Mezunlarımıza—
Sen Elif’tin sen Ahmet, senin adın unuttum
Henüz ayrılık vakti tazeliği yaşarken
Beyaz bir kar kapladı umutların üstünü
Gözümde yaş kalmadı yokluğuna ağlarken

Gitmezdin

Nasıl ızdıraba koyduğun bilsen
Tutup bir kalemde çizip gitmezdin
Bu sevgiye biraz karşılık versen
Yüzüstü bırakıp kaçıp gitmezdin