Müzahir Kılıç Şiirleri - Şair Müzahir Kılıç

Gam oldu gönlümde büyük mihmandar
Teselliler bana haram kılınmış
Ömrün çizgisinde büyük duraklar
Her biri kederden bir yığın olmuş

Dost eli uzanmaz, kırık kol gibi

Yüreğim gam katarı, hasretdir taşıyorum
Ya bırak yaşayayım, yahut öldür de bitsin
Özlemin her anına besteler yakıyorum
Senin olmayan yerde, gönlüm sarayı netsin

Ne uçta aydınlık var, ne mumlar alevlenir

Kederlerim dağ oldu, dağlarlarla yarışıyor
Gerçekler benden uzak, hülyama karışıyor
Gönlüm düşmanla değil kendimle savaşıyor
Kâinat bana küskün, hor gibi görünüyor

Nuh’tan kalma eşlerden biriyim tek başına

Zannetme düşen kalkmaz, tökezlenirde durur
İnsan hem hata yapar, hem de başına vurur

Pişmanlık fayda etmez geçenler için artık
Gözler önünde her şey o g ünleri atlattık

Ey ruhum, kalıbına sığmaz bir heyulasın
Senin inceliğine yakışmadı tavırlar
Bir azab-ı şediddir seni alıp götüren
Benliğini çok uzak mekânlarda yitiren

Sen kaybolmuş bir inci, okyanus derininde

Madem kalem elde bul sırdaşını
Kâğıtla dostluğu kur benim için
Siteme davranma, eğme kaşını
Levh ile kalemden sor benim için

Balaya sığınak olmuştur başım

Bir deli rüzgâr mı gülü soldurdu?
Dikenleri sana armağan olsun
Bir tipi, bir boran esti savurdu
Hezimetim sana armağan olsun

Ziyan mıdır acep gelsen imana

Sende mi küskünsün, uzaksın bana,
Çağrıların nerde, zil sesin nerde?
Ne mesaj geliyor, ne alo bana
Kulağı okşayan nefesin nerde?

Niye beni arayan yok, soran yok

Kalbinin en ücra köşelerine
Adım yazıldıysa kendini yorma
Kaydolduysan bir kez aşk defterine
Çizeceğim diye kendini yorma

Tanıdığın güne lanet eyleme

Sev, sev ki gönülde güller bezensin
Her gül goncasında sevda gizlensin
Sevdakâr bülbülün içi şenlensin
Bu sevgi Yunus’tan armağan bize

Zavallı görerek sen karıncayı