Müzahir Kılıç Şiirleri - Şair Müzahir Kılıç

Versinler elime ağır silahı
Hiç olur mu hainlerin felahı
Hepsini önüme katıp billahi
Süremezsem bana yazıklar olsun

Bu memleket sahipsiz mi ne oldu

Kalem rahat bırak, istemiyorum
Derdimi kâğıda yazmayacağım
Ölümün yaklaştı, tamam desende
Kendi mezarımı kazmayacağım

Bu gün esrarlıyım, hoş değil başım

Böyle sitem dolu sözler vurdukça
Bilmem adın anar mıyım bir daha
Bilmedin kadrini böyle dostluğun
Haberini sorar mıyım bir daha

Ne gözüm yoldadır, ne gönlüm sende

Bir nazenin beden, bir ince ruha
Yel mi değdi seni sızlattı oğlum
Bedduamı geldi, uğradın aha
Biçare babanı ağlattı oğlum

Bir nazar mı yoksa mahvetti seni

Asırlardır kan döker Türk’ün aziz evladı
Basmasın toprağına düşmanın pis ayağı
Bu gördüğün vatanı al kanıyla boyadı
Ölümü hak bilene neyler esaret bağı

Yüzlerce yiğit gördüm adı mermerde saklı

Üşüyen kalbimi,
Avuçlarının sıcaklığında sakladım
Tuttum ellerini sımsıcak
Ruhum huzura erdi bir müddet
Şefkatin yakındı, sitemin uzak

Niye hata yaptım, ben sarhoş muyum?
Daldan dala konan yurtsuz kuş muyum?
Bilmem iniş miyim dik yokuş muyum?
N’olur bir kararda durabilseydim

Yaz kalemim beni anlayan sensin

Kolay mı sensizliğe alışmak?
Her gün tebessüm eden güzel yüzünü bir daha görememek
Dalıp gitmek yaşanılan güzel hayallere...
Sensizliğe alışmak kolay mı?

Bir gün buraların sensiz,

Kaç defa ah ettim, yüzüm çevirdim
Yine de gün saydım, yıllar devirdim
Bir ömrü tükettim sona getirdim
Sende güzel bir gün görmedim şehir

Soğuğa alıştım kar-buz demedim

Yandı tutuştu yüreklerimiz hasretinle,
Ruhumuz susuzluğuna muhtaç kaldı
Umut yudumladık, suya hasret kadehlerden
Seni andıkça, adınla kandırdık susuzluğumuzu
Topraklar çatladı, kavrulan hasretlerle
İştiyakları sonsuzlukta buluştu âşıkların