Müyesser Doğan Şiirleri - Şair Müyesser ...

İki gün önce dinlediğim Gerçek bir hikayeden esinlenerek yazdığım şiirim..



Eski dünyayla yeni dünyanın,

Gülüşlerim de açan güllerin hasadı var bu gece ,
Yüzümün atlasına yaşlar ektim bir bir ,
Sozümü çürüten bir yığın yankı,
Sesimin ölümü var bu gece.
Al bu ürkek kalbimi göğsümden,.
Suskunluğum yılmış gönlüme beladır.

Ömür tek nefeslik gülüm
Ben seni sonsuzluğa erteledim...
Tutmadıysam ateşten elini,
Bakamadıysam toprak gözlerine,
Sırrına eremediysem
gönül coğrafyanın ...

Haydi gülümse,
Kucak dolusu ,melek sürüsü kadar.gülümse.
Bugün güneş doğdu umut tarlalarına.
Onur tepesi gün ışığıyla

Güz gülümü koparma
can evimden
Özlemini koyma yaralı yüreğime.
Gitmeliysen bile,
Yine gelirim de.
Seni bulurum de.

Savaştım hafız...
Cesurdum,lâkin o kadar da korkak.
Her cepheye gelinler bıraktım,
Duvakları kan revân içinde.
Kucaklarında yirmi bir günlük öfkeler doğuran.
gün güne kelepçelendikçe,

Ayrılığın hamallığına razı oluşum bugün .
Demir parmaklıklardan azad edip ruhumu ,
Tahlisindeyim acıtan hatıraların .
Bir kasım gecesinin beş atlısı,
Tabutunu taşır umut ölülerinin.
Bir ressam fırçasıyla çiziyorum,

Hançeri sırtında taşırken nasıl soluk alır gönül,
Nefes nefes öldürür sevdayı her bir ah.
Sabır taşlarından zindanlar örüyorken hayat
Güneşi tutan gözlerin de yitirdim
Geceye doğmaya gebe mavilerimi.
Şefkat meleklerinin kanatları kırıldı bak.

Alıp başımı gitsem diyorum.
Bir dağ başı yalnızlığın da demlesem kendimi.
Yoruldum bu şehirden,
Telaşlı insanların yitik hayallerinden.
Bir tebessüm iyileştirir,
Bur merhaba ,

toprağa gömdüm düşlerimi.
Beni büyüten hayat
Benden ne bekledin.
Ben öksüz ,yetim bir çocuğum
Ankaranın kucağın da.
Beni doyuran sevdadır.