Müyesser Doğan Şiirleri - Şair Müyesser ...

.Aşknârem

Geceler uyumanın vakti değil.
Karşıma alıp hayalini
Bir dal sigarayla seni yaşamanın vaktidir aşknârem...
Sen şimdi

Biz sevda'yı
ilahı aşkın gölgesi biliriz.
kutsaldır bir nimet  gibi öper başüstüne koyarız.
İnancını ve ümidini  yitirenler ne bilsin hissettiklerimizi...
Ne bilsin eksik ettiği selamın sevene zulüm olduğunu.
Belli ki öğrenene kadar bu ders bitmeyecek bize...

Azad Et

Şehirler  sessiz,
Duyan yok sevdama dair bir söz.
Sakladım gözlerini kallbimin gecelerine.
Öp kanadından umudu kırılmış kuşların.

Güz geldi Ankara ya da baba
Ben şimdi Kırık kanatlarımla
Denizlere göçemediğime ağlıyorum .
Bir Ekim gecesin de bir düşüm öldü baba
Hangi mezara gömsem sığmaz.
Ben büyüdüm mü şimdi baba

Gece yağmurlara yaslanır.
Ben Yakamozu ,
gözlerin de hayal ederim.
Kokun burnum da yaşlanır.
Hırçın bir hasreti sırtlanıp,
Yürürüm ıslak sokakların da şehrin.

Ateşim,Senin korunla yanmaya geldim...
hasret kokan yelim,sol yanında esmeye geldim ...
Güneşim, ısıtayım ayaz da üşüyen ellerini...
Yıldızım kayıp gideyim gözlerin de ...
Senin son dileyin olmaya geldim...
Gecenin karasıyım,alnının akı.

Ben seni sevdim.
adem ve Havva daha toprak ve çamurken,
Musa'nın asası,
bir karaçam tohumunun için de saklıyken.
İdris'in dokuduğu kumaşın,
ipeği kozasın da iplikken.

Bir kış günü,
Guneşi aymaz sabahın da ankara'nın
Ben inşirah ferahlığı beklerken tanrıdan .
Sabah ezanıyla göğe açılır duâ zulâsı.
İki kürek kemiğinin ortasın da
Bir yumruk büyüklüğün de kalbim...

Dokununca göklerin yaşı,
yüzünün çehresine,
Sokulunca bir rüzgar göğsüne,
koynun da ısınınca,
Yüreğinin ateşin de,
Kor ateşim harlanınca.

Kime tutunur bu hayatta insan
Kime liman desem
Fırtınalara attı beni...
Bir deniz feneri kim olur.
Ölümden tutup kurtaran canımı...
Kime tutunur bu hayatta umut...