Ihlamur vadisine serpilmiş bir kutsal toprak gibiydi kahverengi gözlerin,
Son bakışında ki derin mezarlardan kurtar beni.
Sesinin renginin bir tonu yok evren de
Sen konustukça
Kimsenin bilmediği o renge boyandım.
Sustu dilim vuruldu kalbim...
Al götür beni bu şehirden,
havası vefa kokan kentlere gidelim.
Bir lokmayı paylaşırız ,karnımızı doyurur umut.
İki cay'a bir şeker yetmez mi?
Katık ederiz zamana kitaplarımızı,
Biran bir ilham doğar güneşle beraber
İnanmakla başladı herşey,
Sanmakla yanılmak arasın da yoğruldu zaman,
İki çığlık arasına saklanan suskunluğum ,
Mahçup ve mağrur bir utangaçlığa teslim olmuş.,
Hüznü öpüp başına koyduğum vakitler de ,
ikiden az bir den çok,
Kerahat vakti girdi sensizliğin,
Gönlümün mabedin de kaç niyet bozdu itirafım.
Oysa ne kadar çok kalbim de azlığın.
özlemin bir silah,
Bir kurşun sana, bir kurşun bana,
Gülerken öldüren ecel senmisin ?
Sen geleceksin diye
İki umut dervişi bekler eşiğim de .
Aynalar hep doğruyu söyler sevdiğim
Gözlerine baktığında kavuşmayı düşleyen
Bir çift okyanusun fermanı yazar
Göge kanatlanıp yükselir
Camdan bir kalbi sol yanıma birakan tanrı!
Ben
bir peygamber duâsında öğrendim sevdayı.
Bu yüzden adanmışca teslimiyetim ,
Bir derviş sabrıyla,
Bir azizin müjdesi gibi yaşamak.
Renkler de ölür birgün...
Ne tebessüm kalır ,ne umuda dair.
Bir renk...
Yüzler soluk ,sokaklar soluk şehirler soluk....
Ne denizin ne göğün mavisi ...
Ne yaprağın ne çimenin yeşili....
Sustu sesim ,avazım sustu.
Kırıldı aynalar, güzelliğini yitirdi iki ceylan göz.
Küçük kıyametim koptu
Kasım da bir şafak vakti.
Ne dil söyler ,ne gönül.
Gözyaşım okyanus oldu.
Ve sonra sustum...
Kalbime bir kıyametin tohumu düştü...
Avazım çıkana kadar bağırmak isterdim oysa.
Bir erdem hırkası üzerimdeydi
Ve yine sustum...
Kırıldığım yer de bir Kabe yıkıldı.
Beni bende hiç eden kâdim sır nedir?
Kalbini kalbime ulaştırmayan
Sur kapıları açılsın artık.
Bir dilek tutttum, bir niyet ettim.
Bin hâyır dileye dileye
Gözlerin de yokolmaya geldim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!