Bulutlar durmuyor bir haykırış içinde
Gök gürlüyor içimde yankılanan sesle
Şimşek öyle hiddetli çakıyor ki karanlığın
Muştuladığı sinede gizlenen aşkın sesine
Lahuti bir ses kulak çeperlerinim içine
Artık inandım
Halimde yaşadığım anlamsızlığı
Yüreğin izlerinde hiçbir değerimin olmadığını
Düşlerin
Nefeslerinde naifliğin bulunmadığını
İçimin yandığı
Dilimin hadsiz kuruduğu
Günlerden birini yaşıyordum
Kendi
Halimde çalışıyor günlerimi
Artık ne çare ki hal kalmadı
Ardından bu göremeyen
Gözlerle çaresiz bakarken
Esrarın perdesini aralarken
Sen yine sessiz habersizdin
Merakın ayalinde yaşamak
Sancısı olmalıydı düşlerin
Emel adına üşüşmelerin, umudu zanneden serkeşlerin
Kendiyle barışık olmayan nefeslerin, heba olmak için can çekişenlerin
Hangi mizanın arifesinde, murat edilen ne, gidilen yol nereye, hak nasıl biline
Akıl ve irade ne müthiş hazine
Belki yenik düşüyorum
Halimden sudur eden sancılarla kime sesleniyorum
Hangi hakla huzura geliyor ve değerli nefesleri meşgul ediyorum
Zaman haklı çıkıyor
Çocukluk yılların
Anılarının serinliğinde
Silinmeyen hicranı yaşmak
Sayfaları
Bir kez daha o anları
Şayet
Bahşedilen ömür bir emanetse
Ve mükellef oluncaya kadar hamiyet içindeyse
Hiç değme keyfine
Sabi kimliğinde ve şefkat nasibince
Ey suskun çığlıklarım, ne çare ki artık vakit gelmişti
Gönül ne kadar hasredilse de, hasret aşk diyarlarına alıp götürmüştü
Vün birmiş, geceler perdelerini çekerek, umudun sahnelerine ibretle yer vermişti
Ne gözyaşları dindi, ne elem ruhumun hicranını sürurra gark etti, nefesler tükendi
Artık canıma tak demişti
Şahit olduğum korkuyu bir şekilde tanımlamalıyım
Nedenlerinde yoğunlaşarak hüccetine ulaşmalıyım ve kurtulmalıydım
Neden böyle garipleşilir
Niçinler hala kimin şahitliğinde gün yüzü istemektedir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!