Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

Bakıp gördüğün ne varsa her şey sensin
Sanma ki onlar sadece aynadaki suretin
Hissederek atfettiğin, sana sahip duygular
İşte onlar senin, sadece senin gerçeğin

Göz bebeklerini örten perdeni arala

Göğüs kafesinde sızlayan kalp
Boynun üstünde ağrıyan baş
Ve ucu bucağı olmayan bu yol

Bir çift göz pencere

Yeryüzünde hiçbir acı yok ki
Anlamsız ve gereksiz olsun

Acılar ;
Göremeyen gözleri açar
Duyamayan kulaklara duyurur

-''... kim o ? ''

Kim olabilir ki yine sorma
Ben geldim başının belası
Aç Süreyya kapıyı
Ne oldu yani ''gece vakti''

Solmaz mı bahar çiçeği

Kışa doğru yürürken

Soğuk beton kaldırımın üstünde
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu kadın
İki eli ile kapatırken yüzünü
Damla damla
Öldürüyordu içindekini

Gövdeden ayrıldı dalım

Karıncaları ağırlarım

Kireç mi tutacak yüzüm

Çiçekler koklandığında değil
Dalından koparıldığında solmaya başlar

Mantık ve aşkın belirleyici farkı bu
Ait olduğun yerdir dalın yaprağın
Ait olmadığın gövdede, iklimde açar mı çiçek

Yalan bu dünya yalan !
Koca bir boşluktur
İçimizde kanayan...

Dönüp bakma ardına
Bulamazsın hiçbir şey

Çok kızgınım

Biraz da duygusal

Böyle bitmemeliydi bu film