Müjdat Bilgin Şiirleri - Şair Müjdat Bilgin

bu sabah "başka" bir sabah
karanlıklar yırtıldı

artık kuma gömülemeyecek köşe kafalar
güç yettiremeyecek çekirgelere
bataklıklarda leş arayan kara kargalar

ben acımı zamana bıraktım ki, dinsin
onur kutsal bir değerdir, sen de bilirsin
artık istesem de geriye dönemem ben
sözümün ardına beni hapseden sensin

28.11.2014 – İstanbul

bir gün ansızın geldi ve yeni bir sayfa açtı
her gün yeni bir umuttu, hep mutluluk saçtı
ama gün geldi, geldiği gibi; pır diye uçtu
gitme dedim, sürecek… durmadı
beni öylece ortada bıraktı ve gitti

seni yaşamak
kızımızın upuzun saçlarında
hayatı adım adım örmektir

sonu zaten vardır yaşamın
doğarsın

/en güzel aşk zor olanıdır/

ben mi dayanamadım
sen mi
dayanılmaz noktalara taşıdın

bugün
çocuk yüreğimde
arife günü sevinci var sanki
oysa
ne düğün var ne bayram

yine kahredici o karanlık basmış
sana dair yazdığım sayfaları
yine korkak dizelere mahkûm kalemler

duygularımın azgın nehirleri susmuş
dilim lal, dimağım çöl

ben her Eylül
bin kez ölürüm yıllardır

kan emici vampirler düşer usuma
yaşatılmış tanımsız acıların
ve üç ayaklı ölümlerin düşlerini görürüm

/oksijen bolluğunda soluksuz kalmaktır
kara deliğe düşüp yuvarlanmaktır uzayda
aşksız yaşamak /

herşeyi kabullenmiştim, alışmıştım
öğrenmiştim artık aşksız yaşamayı

sıcak
ağustosa gebe
nem bulutsu
-en berbatı-
elem füme rengi
nefessiz kaldım