kadehleri o kadar küçüktü ki
hepsini almazdı
hep arta kalırdı sevgim
dökülürdü ortalığa
oysa kalpler
dolar ama taşmazdı
Şiir Üzerine Sohbet
‘şiir’ dedi genç dostum
‘yok, yoğunlaşamıyorum’ dedim
‘Istanbul’dasınız’ dedi
‘müzik, deniz, günbatımı
hiç martı görmedim son zamanlarda
-beyaz kanatlarında huzur bulduğum-
hep kara kargalar uçuşuyor bu aralar
ondan mıdır dersin dost
yürekteki bu onulmaz yaralar?
dayan yaralı yüreğim dayan
en kanlı savaşların da bir sonu vardır
mutluluğun rengini bilen yoksa da
mutlaka onun da bir tonu vardır
umalım ki
en koyusu sana düşmesin
mağrur bir kartal uçtu, uçtu
meydanda bir dala kondu
bir çocuk gördü onu
elinde bir sapan
onu kartala doğrulttu
nasıl da cömertti o gün doğa
güneşin cimriliğine inat
tatlı tatlı çırpınan dalgalara karşı
rengârenk çiçek açan o erguvan
ve onları hayranlıkla seyreden iki can
gidişin
ve giderken, dönüp ardına
güzel gözlerindeki ıslak ışıltıyla
çaresizce bakışın
can derdinde ürkek bir ceylan
boşluğa sesleniyorum
-çık gel artık-
umutsa umuda
sen isen sana
sen değilsen sana ne
bırak umut yanıtlasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!