Müjdat Bilgin Şiirleri - Şair Müjdat Bilgin

yalnızca sana söyleyebileceğim
dudak değmemiş söz
ve dokunulmamış duygular arıyorum usumda
sadece benim sana hissettiklerim…
ve hiç yaşanmamış
bir zaman parçası düşünüyorum

dikenlerle hep barışık yatağımı ucundan silkeleyememişken daha
temmuzun aylak gecelerinden biri yine zehir zıkkım satmıştı bana
eşlik ederken ‘sokak kokulu yalnızlığım’ bencil uykusuzluğuma
Güneş’e doğru umutla yola çıktı ‘kara çarşaflara sarılı ruhum’
ama yine de karanlıklar…
oysa tavuğuna ‘kış’ bile dememiştik, Güneş’in

yüreğim sus
göğsündeki iz'e dokunduğumda
seni paramparça eden
o amansız acının sahibi yok artık

bir dert ki
giderim dersin
gidemezsin
çıkmazlarda kalırsın
dönerim dersin
dönemezsin

sıcak kar yağıyor yüreğime
kaç gündür, belli değil
ilmek ilmek çözülüyor iliklerim
ve yüzüstü kapanıyorum hayata

eriyor muyum

bir yürek çaldı adam
sardı
sarmaladı
sakladı

yoldaydı

varsa ortada hasta bir ruh
ya da yaralı bir yürek
neye yarar beton gibi bedenin

beden, ruh ve yürek
üçüne de huzur gerek

ne varsa yaşamaya değer
hepsi uçurumun kıyısında
ya uzanıp alacaksın
-ki ucunda sakat kalmak var-
ya da yaşayıp gideceksin öylece
ot gibi

ırmaklara ulaşamayan küçük dereler gibi
………………… -büyümez-
ya da ana caddeye çıkamayan sokaksa umut
……………….. -çoğalmaz-
neye yarar o zaman
…………… sahip olduğun bilincin?

‘gel’ diyorsa git
ama ‘git’ diyorsa
git/me sakın
eylem aynı
ama yön farklı
uyan!