Muhittin Alaca Şiirleri - Şair Muhittin ...

Çocuklar büyüdüler, delikanlı oldular,
Taşlar yosun bağladı, güller bir bir soldular;
Leylek yuvalarıysa yavrularla doldular,
Söyle ne vakit yuva kuracaksın Adem Bey?

Armudun sapı, üzümün çöpü deyip durdun,

Aklımdasın, fikrimdesin, düşümde;
Nereye gitsem, gölge gibi peşimde;
Nefes gibi solurum döşümde;
Damarımda atan kan mısın?
Candan özge can mısın?

Mecalim kalmadı ayrılıklara,
Ne diye hâlâ sabrımı ölçersin?
Ben alışkın mıyım karanlıklara?
Mehtap gibi bir doğar, bir göçersin.

Bir bohça hayali tükettin mi sahi?

Bir sana tutkunum, bir de maviye;
Isırgan bakışlarında mat olurum.
Çözemez gizemini, hiç bir hafiye;
Kirpiklerimde eşkâlin, seni solurum.

Kıyametler son bulur gülüşünle;

Bir gölge gibi düşerim peşine,
Sensiz yaşantımın tadı olmaz ki;
Ansızın çekip gitsen, yerin dolmaz ki.
Şiirlerim kanar, yas tutar gidişine;
Sararır düşlerim, hüzünlerim solmaz ki.
Bir gölge gibi düşerim peşine,

Bu gün keyfim yok,
Esiri olduğum internet koptu,
Giremedim gün boyu.
Malum ayın on beşi.
Dağıtılacak borç çok.
Ne ilham kaldı, ne imge,

Merhabanla yüz yıllık uykudan uyandı,
Yalnızlığa müebbet duygularım.
Aklımdan sökemediğim gözlerin,
Aydınlattı küflü odamın duvarlarını.
Güneş buluttan sıyrıldı, ısındı yüreğim;
Çekilen kanlar geri geldi yeniden.

Ömrümün sürgün bakışlı kadını,
Gözlerinde aşk iksiri içmişim.
Yüreğime kazımışım adını,
Dilimden düşürmeden yâdını,
Dizelere seni geçiyorum mavişim.

K üheylanlar gibi şahlandı yürekler,
I şıtıp karanlığı, ufuklar açıyorlar.
R engi altın başaklar, desen desen çiçekler,
I lgıt ılgıt esen garbi yeliyle cilveleşiyorlar.
K ırlangıçlar öbek öbek, yuvalarına döndü leylekler;
H alaya durmuş sevgiler, baharı yaşıyorlar.

Beldeme güz yağmurları düşüyor,
Saçaklara sığınmış ürkek kuşlar;
Çadırkentte mülteciler üşüyor.
Gözlerden süzülürken inci yaşlar,
Kezzap misali bağrımı deşiyor.