Muhittin Alaca Şiirleri - Şair Muhittin ...

Vizesiz girdiğin bu yürek,
Vefalı bir şairin sarayı unutma!
Bu adamın sevgisi son nefese kadar,
Hevesini boğazında kurutma!
Sanma, gelir-göçer bir sürek,
Karşılıksız duyguları kanatma!

Otuz yıl öncesine gittik geçen gün,
Ah, kelli felli göbekli adamlar!
Aynı sıralarda değil miydik daha dün.
Ne çabuk savurdu yıllar bizleri?
Yüzümüzde hayatın derin izleri.

Vatanı beraber çarpışıp aldık,
Her karışı kanımızla sulandı.
Bir zalim çetenin elinde kaldık,
Latif bayramlarımız da bulandı.

Hep aynı oyunlar, kirli tezgahlar,

Yaz rehaveti mi çöktü üstüne?
Silindi kulağımdan şakrak sesin.
Meftunken işveli, mahur bestene,
Şimdi nefesimden firak nefesin.

Sensizliğin mağduru, viraneyim,

Bir güzel gördüm Yenibosna’da,
Giydiği şaldı, perçemi aldı, dili baldı.
Gülünce, lâleler açtı Yenibosna’da;
Gözlerim daldı, gönlümü çaldı, dertlere saldı.
Yürüyünce haleler saçtı Yenibosna’da,
Vakit azaldı, O bir hazaldı, yüreğim kaldı.

YİBO’nun masum yüzlü çocuğu!
Sevgiyle başını okşayacak,
Şefkatli bir el mi arıyorsun?
Gözlerin mavi nazar boncuğu,
Hasretlik mi büker boynunu,
Niçin dalgın duruyorsun?

Kuytu odaların rahminde yalnızlık sancıları,
Sessizlik voltasında, melankoli hancıları;
Anılar tortusunda kaç asır geçti ömürden?
Gözyaşı yanar şamdanda, gecelerin silueti kömürden.

Ritmik yağmur taneleri düet yapmakta,

Yordu mu gürültüsü koca şehrin?
Tükendi mi bal damıtan sözlerin?
Kapandı yine kahverengi gözlerin;
Uzaklardan iki gezegen gibi ışıldayan,
Gecelerin peçesini yırtan gözlerin…
Ürkek bir ceylan gibi kımıldayan,

Roma, Bizans çağlar önce batıyor,
Uygarlıkların altın beşiği İstanbul!
Uğrunda Eyüp Sultan şehit yatıyor;
Türbesi kaç gözyaşına şahit, meçhul?
Fatih Mehmet kaşlarını çatıyor,
Gedikler açıldıkça, surlar oluyor pul.

Gelmeyeceğini bildiğim halde bekledim,
Gözlerinin sonsuzluğuna ruhumu saldım.
Step yalnızlığıma sensizliği ekledim,
Devrildi kentler, hücrelerde nefessiz kaldım.
Yıldızsız gecelerde gözyaşlarımı sildim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuşabildim.