Muhittin Alaca Şiirleri - Şair Muhittin ...

Kasım rüzgârları keskin bıçak gibi
Keserken solgun tenimi,
Nerdesin ruhumun şehir kaçkını?
Yokluğun çığ gibi devrilirken üzerime,
Gözlerinin sıcaklığıyla tahta tutunuyorum;
Ve aşk uygarlığının yıkılmaması için

Bayram

Geçti yazlar-güzler, zemheri kışlar,
Hicranla yanıyor, sol yanda yaram.
İnceden süzülür, gözümden yaşlar,
Anılar tütüyor, bak buram buram.

Yüreğinin ılıman iklimlerinde şahlanır,
Sevdanın yağız atlı süvarileri.
Gözlerine meftun yüreğim padişahlanır,
Çevreler ilhamın kanatlı havarileri.

Sevgini içtikçe, artıyor susuzluğum,

Kalemleri berk, gözü pektiler,
Kim bilir ne cefalar çektiler;
Gönüllere sevgi tohumları ektiler.
Bilemedik yaşarken kıymetlerini,
Bir bir Rahmet diyarına aktılar.

Ahudur gözlerin, ceylan bakışlım;
Kirpiklerin oktur, kaşların yay.
Neşvedir sözlerin, ipek nakışlım;
Sevgin çoktur, kelamında Hayy.

Zariftir endamın, yandan bakışlım;

Dağlı/ca’da ciğerimiz yanıyor,
Ahmaklar vahşeti zafer sanıyor.
Bilmezler mi etle tırnak gibiyiz!
Kökü sağlam çınarın sahibiyiz.
Kurşunlarla yüreğimiz kanıyor,
Salyalı diş bileyenler duysun ki;

Kirpiklerine yorgun günler yansır,
İki inci tanesi çakmak çakmak bakar;
Süzülür ruhuma, yol bulur akar.
Nehirler kıskanır, gökler imrenir;
Mavi gözlerin Marmara’yı yakar.

Gönül sarayımda en müstesna yerdesin,
Sevgi şiirlerinden taç yaptım saçlarına.
Bekleyişlerinin salkım söğüt yamaçlarına,
Düşüyor irem; geldi nevbahar nerdesin?

Beşinci mevsimimi açan perdesin,

Ömür ağacını kemirip bitirir,
Boynuma kement atar yıllar.
Dalgın otobüsler alır götürür,
Yorgun bedenimi tartar yollar.

Bazen umut olur, bazen keder

Tutulurken gözlerinin çapraz ateşine,
Bakışlarında buzullar erir, baharlar biter.
Dağılır gam, neşede rastlanılmaz eşine,
Gözlerim gözlerine bakmasa da varlığın yeter.

Serilirken ıslak hayallerim güneşine,