Muhittin Alaca Şiirleri - Şair Muhittin ...

Daha dün, siyah önlüklerinize
kurdela takıyorken,
ne çabuk düştü ömür takviminden
yirmi beş yıl?
Saçlarımdaki aklar
sanmayın ki tebeşir tozu,

Mart sadece kazma kürek değil,
bu sefer yüreğimizi de yaktı.
“Maraş’tan bir haber geldi,
dediler ki Meyrik ölmüş oy..”
Ağıdını sana mı yakacaktık Muhsin’im?
Kartallar yüksekten uçar biliyorum.

Hicran güllerinin son matemidir,
Güneşini kesti ziftten bulutlar;
Yıllar yılı ayaz yedi umutlar.
Esecek olan bahar meltemidir,
Hicran güllerinin son matemidir.

Pusatsız yüreğim ne kadar dayanabilir?
Gök gözlerinin esiriyim sevda nakışlım.
Tutuşan mum alevi ne kadar yanabilir?
Çıkmaz bir aşkın eseriyim mahmur bakışlım.

Gelişinle dağların karı-buzu çözülür,

Senden uzaklarda gün batıyor yavaş yavaş,
Her akşam gemilerin tek tek dönme zamanı,
Kavuşma umudunun bir bir sönme zamanı;
Bu sahil derdime dert katıyor yavaş yavaş.

Karanlıklar üzerime yürür ağır ağır,

Bağlar kurudu, bahçeler sarardı,
Yağmur çiseledi, hava karardı,
Bedenim yoruldu, saçlar ağardı;
Her hazan büyütür bir intizarı,
Toprak sarı, yaprak sarı, dal sarı…

Kıyılarına ulaşmadan mahsur kaldım.
Bir yudum aşk için çözmüştüm,
Sevda gemilerinin halatlarını.
Sonu olmayan sefere mi saldım?
Esip giderken zaman, sol yanım
Onulmaz yaralarla acıyor canım.

Ceylan gözlerin, gecenin alacasına yeter;
Ay, gözlerinin mahzun alyansına gizlenir.
Nazenin teninde misk-i amber tüter,
Ilgıt ılgıt esen seherde, yar gözlenir;
Metruk bir handa, yokluğun ölümden beter.

Hazan vurmuş güllere döndüm sensiz,
Maddenin sığ sularında boğuldum;
Nefsime köle olmaktan yoruldum.
Günlerim ziyasız, gözlerim fersiz,
Hazan vurmuş güllere döndüm sensiz.

Alnımdan öpüyor alevi temmuzun,
Elimde bir demet gül, bekliyorum.
Gölge kısa, ömür kısa, yol uzun,
Yalnızlığıma bir tutam kül ekliyorum.

Yaşmağı kaldır da görünsün yüzün,