Anlatmaktan neden vazgeçtim,
Neden sustum biliyor musun?
Çünkü ne kadar anlatırsam anlatayım,
Anlamadığını anladım.
Ve yine biliyor musun,
Birlikte yaptığımızı sandığım yolculukta bir dağa geliyoruz,
Sev lan beni, sev; sev...
Sevdiğin gibi değil,
Sevdiğim gibi sev!
Ben seni yana yıkıla seviyorum
Ben seni kanarak sevdanın büyüklüğüne
Ben seni niyesiz nedensiz seviyorum
Uçmak için kanat gerekmiyordu.
İnsan sevince ayakları yerden kesilebilirdi.
Hem sevinçler de insanı kanatlandırabilirdi.
Dünya, mutluluk denilen gezegenin,
Aşağılarında bir yerlerde
uyduya dönüşebilirdi.
Olacaksan her şeyim ol,
Yapacaksan her şeyin yap,
Olacaksan her gün, her halimde yanımda ol
Olmayacaksan bir gün değil, iki gün değil,
Bazı günler hiç değil,
Hiçbir zaman yanımda olma!
Neydi sevgi?
Sevgi Gül Ağacıydı
Sevgi güldü, çiçekti, kırdı, kelebekti
Neydi sevgi?
Ağaçtı, ormandı, kuştu, yapraktı, yeşildi.
Sevgi gökyüzüydü.
Biz hayatı sevdik,
İnsanları sevdik,
İyiliği sevdik,
Aşkı sevdik.
Sevdik ki yaşıyoruz.
Sevdik ki mutluyuz.
Varsan maviye boyamışımdır gökyüzünü,
Her yer aydınlık.
Yoksan güneşe kurban vermişimdir içimin ormanlarını,
Yeryüzü karanlık.
Varsan çiçek açmıştır dallarda kirazlar,
Mevsim ilkbahar.
Siz hiç yoruldunuz mu?
Sırtınızda taş taşıdığınız için değil,
Ellerinizle inşaata harç taşıdığınız için de değil;
İçinizde bir aşk taşıdığınız için!
Ben yoruldum...
Durabilseydin durduğum yerde,
Öpebilseydin acımı gözlerinden
Dinerdi sızısı kalbimin.
Ama acılar bulaşıcıdır
Öpersen sana da geçer
Bu yüzden kimse kimsenin acısını
Biliyor musun, sen yokken hiçbir resmine bakmıyorum,
Bakamıyorum.
Resimlerine bakmak canımı acıtıyor.
Her şey bitmiş gibi yaşıyorum hayatı.
Bir daha seni hiç göremeyeceğim hissine kapılıyorum.
O yüzden seni tanımış ve kaybetmiş olmaktansa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!